Се чини дека календарот на господинот Кисинџер не ја покажува 2022 година, туку 1938 година, а тој мислеше дека разговара со публика не во Давос, туку во тогашниот Минхен, истакна украинскиот претседател Володимир Зеленски во своето обраќање.
Обраќањето на Зеленски го пренесуваме интегрално:
„Овој ден го започнав со разговор со учесниците на Украинскиот појадок, кој се одржа во рамките на Форумот во Давос. Сакам да кажам нешто за тоа зошто учествувам на вакви настани и за тоа што зборуваат другите, особено во Давос оваа година.
Светот не беше подготвен за украинската храброст. За храброста на сите наши луѓе кои не ѝ се предаваат на Русија и продолжуваат да ја бранат нашата држава.
Сетете се како сето тоа започна на 24 февруари, кога многумина во светот не ни веруваа дека Украина ќе може да издржи војна од полн обем. Дали беше тоа? Беше.
А зошто беше тоа? Не затоа што сите овие луѓе кои се сомневаа беа во подеднаква заблуда кога го проценуваа потенцијалот на нашата држава. А затоа што многу од нив не ни почнаа да проценуваат. Многумина од нив едноставно не сакаа да ја земат предвид Украина. Немаше таква навика – да се земе предвид Украина. Иако имаат навика да ја земаат предвид Русија.
Па дури и кога нема објективни основи за ова.
Тоа е удобно за нив. И навистина познато. Често многу профитабилно. Нарекувањето на одредени руски политичари „херои на Достоевски“ како тоа наводно да им простува било што. Раскажувањето за наводната историска сфера на влијание на Русија. И за наводната рамнотежа во односите во Европа, која без Русија е наводно невозможна.
Што и да прави руската држава, има некој што вели: ајде да ги земеме предвид нејзините интереси. Годинава во Давос тоа повторно се слушна. И покрај тоа што илјадници руски ракети ја погодија Украина. И покрај десетици илјади убиени Украинци. И покрај Буча и Мариупол итн. И покрај уништените градови. И покрај „филтрационите логори“ изградени од руската држава, во кои убиваат, мачат, силуваат и понижуваат како на подвижна лента. Русија го направи сето тоа во Европа.
Но, сепак во Давос, на пример, господинот Кисинџер излегува од длабокото минато и вели дека наводно парче од Украина треба да и се даде на Русија. За наводно да нема отуѓување на Русија од Европа.
Се чини дека календарот на господинот Кисинџер не ја покажува 2022 година, туку 1938 година, а тој мислеше дека разговара со публика не во Давос, туку во тогашниот Минхен.
Инаку, во вистинската 1938 година, кога семејството на господинот Кисинџер бегало од нацистичка Германија, тој имал 15 години и тој се разбирал совршено. И тогаш не слушнаа од него дека е неопходно да се прилагодат на нацистите наместо да избегаат од нив или да се борат со нив.
Во некои западни медиуми почнаа да се појавуваат симптоматични едиторијали во кои се наведува дека наводно Украина мора да прифати таканаречени тешки компромиси со откажување од територија во замена за мир.
Можеби и Њујорк Тајмс во 1938 година напишал нешто слично. Но, сега, да ве потсетам, сепак е 2022 година.
И поради сите овие геополитички причини, оние кои ја советуваат Украина да ѝ даде нешто на Русија, „големите геополитичари“ не сакаат секогаш да ги гледаат обичните луѓе. Обични Украинци. Милиони од оние кои всушност живеат на територијата што ја предлагаат да ја разменат со илузијата на мирот. Секогаш треба да ги гледате луѓето. И запомнете дека вредностите не се само збор.
Затоа обрнувам такво внимание на меѓународните платформи, обраќања до парламентарците, до парламентите, до народите на другите земји, на комуникацијата со експертската заедница, со новинарите, со студентите. Мораме да направиме се што е можно за на светот да му стане постојана навика да ја земеме предвид Украина. За да не се поклопуваат интересите на Украинците со интересите на оние кои брзаат за уште една посета на диктаторот.
Затоа секогаш имам многу меѓународна комуникација во мојот распоред. Вчера и денес – Давос. Утре – Парламентот на Латвија. Задутре – Стенфорд и Индонезија. Потоа – исто толку активно.
Разговарав со австрискиот Канцелар Негамер. Го информирав за ситуацијата во Донбас и другите области на воените дејствија. Му се заблагодарив за поддршката. Беше договорено Австрија да ги преземе на лекување нашите тешко повредени војници. Детално разговаравме со г-динот Канцлер за соработката во европската интеграција на Украина.
Денес разговарав и со Претседателот на Либерија. Главна тема на разговор е спротивставувањето на кризата со храна предизвикана од Руската Федерација. Му се заблагодарив за поддршката на нашиот суверенитет и територијален интегритет, особено на платформата на ОН.
Вооружените Сили на Украина, нашите разузнавачи и сите оние кои ја бранат државата се спротивставуваат на исклучително жестоката офанзива на руските трупи на исток. На некои места силно доминира непријателот – со техника, број на војници. Руските власти донесоа значајна одлука – дозволија да вработување на постари лица по договор за воена служба. Односно, тие веќе немаат доволно млади луѓе, но желбата за војување и понатаму останува.
Сè уште е потребно време за да се одбие оваа желба. Сè уште ни е потребна помош од партнерите, особено оружје за Украина. Целосна помош! Без исклучоци, без ограничувања. Доволно за победа. За тоа зборуваат оние кои навистина ги ценат луѓето.
И јас сум им благодарен на сите што зборуваа за тоа, вклучително и во Давос. Кој зборува за тоа во медиумите и во главните градови на водечките земји. И покрај притисокот од сите заглавени во дваесеттиот век, кога интересите на народите навистина често се тргуваа заради обиди да се задоволат апетитите на диктаторите.
Денес потпишав указ за доделување награди на нашите херои. На 144 воени лица на Вооружените Сили на Украина им беа доделени државни награди, од кои 17 постхумно.
И, се разбира, би сакал да им честитам на комуникаторите за нивниот професионален ден – Денот на Државната служба за специјални комуникации и заштита на информации на Украина. Ова е една од најчувствителните области во модерното војување. Нашиот заеднички успех директно зависи од квалитетот на вашата работа, драги комуникатори. На целата наша држава.
Со мојот указ, им доделив воен чин бригаден генерал на тројца полковници на Државната служба за специјални комуникации.“
