Веќе колку недели светот не се осмелува да го блокира рускиот банкарски систем – сите банки без исклучок, за да му ја одземат можноста на агресорот да ја финансира не само војната против нас, туку и политиката на создавање поделби и кризи низ светот, истакна украинскиот претседател Володимир Зеленски во своето обраќање.
Обраќањето на Зеленски го пренесуваме интегрално:
„Пред точно осум години, на 26 мај, аеродромот во Доњецк ја прекина својата работа. Сè уште се зачува порака за ова: „Внимание! Од 7 часот, аеродромот „Доњецк“ привремено ќе ги прекине летовите. За продолжувањето на работата на аеродромот дополнително ќе биде објавено.“
На тој ден, веројатно, никој не предвидел како ќе се развиваат настаните во Донбас во текот на овие години. А потоа – и низ цела Украина по инвазија од големи размери. Никој не предвиде колку време и како ќе се задржи зборот „привремено“ во оваа најава за застанување на аеродромот.
Но, и тој ден, и секој ден подоцна, и денес, две работи може да се кажат со сигурност.
Прво. Украина секогаш ќе биде независна држава и нема да биде скршена. Прашањето е само каква цена ќе треба да плати нашиот народ за својата слобода, а Русија – за оваа бесмислена војна против нас.
И второ. Сепак, катастрофалниот развој на настаните би можел да се запре доколку светот ја третира ситуацијата во Украина како своја ситуација. Ако силните на светот не флертуваа со Русија, туку навистина притискаа на прекинување на војната.
Само погледнете ја ситуацијата сега. Со недели Европската унија се обидува да договори шести пакет санкции против Русија. Додека таа добива речиси милијарда евра дневно од Европејците за снабдување со енергија.
Секако, благодарен сум им на нашите пријатели кои се залагаат за нови санкции. Но, од каде толку моќ кај оние што го блокираат шестиот пакет? Зошто сè уште им се дозволува да имаат толкава моќ, вклучително и во интраевропските процедури?
Веќе колку недели светот не се осмелува да го блокира рускиот банкарски систем – сите банки без исклучок, за да му ја одземат можноста на агресорот да ја финансира не само војната против нас, туку и политиката на создавање поделби и кризи низ светот.
Колку долго се бориме да ѝ го обезбедиме на Украина сето оружје потребно за да се промени природата на борбите и да почне побрзо и посигурно да се движи кон протерување на окупаторите. Сите оружја, вклучително и MLRS. Со оние системи кои навистина се потребни за да се запре оваа агресија. Уверени сме дека благодарение на нашите напори, сепак ќе бидеме слушнати.
Од 26 мај 2014 година, а уште повеќе од 24 февруари оваа година до денес, имаше многу можности за оние кои навистина имаат сила да го сторат тоа да стават крај и да кажат: сега Русија навистина ќе ја почувствува целата цена за она што го прави против Украина, против европското единство и против слободата како таква.
Сегашната офанзива на окупаторите во Донбас може да го направи регионот ненаселен. Тие сакаат да ги претворат во гареж Попасна, Бахмут, Лиман, Лисичанск и Северодонецк. Како Волноваха, како Мариупол. Во градовите и заедниците поблиску до руската граница, во Доњецк и Луганск, тие ги собираат сите кои што можат за да го пополнат местото на убиените и ранетите во окупацискиот контингент. Сето ова, вклучително и депортацијата на нашиот народ и масовните убиства на цивили, е очигледна политика на геноцид што ја води Русија.
Денес окупаторите повторно пукаа врз Харкив. Во моментов девет лица се на списокот на загинати. 19 повредени. Сите цивили. Убиени се дете (пет месеци) и татко. Мајката е во тешка состојба. Меѓу ранетите во Харкив има и деветгодишно девојче.
Повторно погоди ракета во Сумската област, повторно во Донбас. Значително засилување на окупаторската артилерија во Запорижја. Повторно, нивни напори да загризат во земјата на југ.
Притисокот врз Русија е буквално прашање на спасување животи. И секој ден на одолговлекување, слабост, разни спорови или предлози за „смирување“ на агресорот на сметка на жртвата – тоа се нови убиени Украинци. И ова се нови закани за сите на нашиот континент.
Денес се обратив пред латвискиот парламент и народот. Им се заблагодарив за помошта што ја доби Украина, вклучително и одбранбената. И за помошта што сега ја даваат летонската држава и летонскиот народ. Ако сите во светот ја имаа истата решеност да ја бранат нашата заедничка слобода како Латвија и другите партнери кои не се двоумат, едноставно немаше да го има сето тоа зло што руската држава го направи во Украина, Европа и светот.
Денес разговарав со Премиерот на Холандија Марк Руте. Го информирав за состојбата на бојното поле, за интензивирањето на окупаторската активност. Разговаравме за адекватно зајакнување на способноста на Украина да се брани и да ги одбие овие напади.Потпишав нов указ за доделување награди на нашите херои. На 180 воени лица на Вооружените Сили на Украина им беа доделени државни награди, од кои 28 постхумно. Вкупниот број на наградени заклучно со овој ден изнесува повеќе од 16 илјади. Ако точно – 16 илјади 44. За 92 дена. Но, јасно е дека подвизите и победите на нашите бранители се стотици и стотици пати повеќе.
Благодарен сум им на сите што ја држат одбраната. Кој и помага на армијата и на сите наши бранители и бранителки.
И, за крај. Вообичаено овие денови во мај го славиме последното ѕвонче во училиштата и им го честитаме на момчињата и девојчињата почетокот на една нова етапа во животот. Искрено, посветла етапа од детството. Затоа што конечно се појавуваат можности во животот. Возрасни можности. Но, при тоа, детството сè уште не е завршено.
Оваа година во Украина нема наш традиционален училишен празник. И ова е разбирливо. Такво време. Таква е ситуацијата. И не во сите училишта во Украина оваа година завршува во мај. И не се сите дипломирани сега кај нас.
Но, она што останува исто – без оглед на времето и каква и да е ситуацијата – не смееме да ги изгубиме нашите можности. Мора да се бориме. Треба да се развиваме. Треба да ја браниме својата слобода и да можеме да ја искористиме таа слобода.
Значи, треба да се биде образован и храбар. Да не се губи ниту еден ден од животот. Да знаеш за што го живееш денот. И не заборавајте да верувате во Украина. Затоа што само овде Украинците и Украинките имаат најголеми шанси за успех. И особено – по нашата победа. Која задолжително ќе ја добиеме. И задолжително ќе ја отстраниме фразата „привремено окупирани“ во однос на нашата земја, која засекогаш ќе биде ослободена. Колку и да е тешко.“
