Пишува: ЏАБИР ДЕРАЛА
Читам, темата на Меѓународниот ден на мирот во 2022 година, според Обединетите нации, е „Крај на расизмот. Изградете мир“.
„Ве покануваме да се придружите на напорите на Обединетите нации во стремеж кон свет без расизам и расна дискриминација. Свет во кој сочувството и емпатијата ги надминуваат сомнежите и омразата. Свет со кој навистина можеме да се гордееме“ – пишува во соопштението на Обединетите нации до светот.
Убава порака од Обединетите нации, но тоа е истата, најважна организација во светот, во која членка на Советот за безбедност спроведува крвава и уништувачка војна против соседна држава, а преку неа се заканува со нуклеарен холокауст, измрзнување на Европа и глад во светот.
Што можеме да констатираме на 21 септември 2022 година, Меѓународниот ден на мирот? Време на крвава војна во Европа, геноцидна руска агресија врз мирољубивата, независна Украина. Време на жестоки неправди насекаде во светот, расна, етничка и верска поделеност, омраза и насилства. Глад. Неправди. Нееднаквост. Климатски промени од кои најмногу страдаат најранливите.
Во пресрет на Меѓународниот ден на мирот, шефот на Обединетите нации, Антонио Гутереш, станува сè поостар во своите обраќања до светот. И оваа година, тој ги повтори и ги зајакна своите пораки дека светот доживеал неуспех.
„Мирот е благородна и неопходна потрага и единствениот практичен пат кон подобар, поправеден свет за сите луѓе. Сепак, на премногу места, во премногу контексти, ние не успеваме во каузата за мир“ – рече Гутереш и во право е.
Но… Освен декларации и пригодни изјави, колку и да се тие остри, самокритични и искрени или дипломатски и завиени во „неутралност“, светот – сиот тој обичен, ранлив свет – нема ништо. Напротив, светот продолжува да се дели и да пропаѓа во стравични кризи во кои секојдневно животот го губат илјадници цивили, меѓу кои жени, деца и стари. Жени и девојки се жртви на физичко и сексуално насилство и дискриминација. Русите го претворија силувањето и тортурата врз цивилите во оружје на војната, но затоа Обединетите нации повикуваат на разум, прекин на огнот и преговори. И толку.
Јас и ти, драг-а читател-к-е, можеме да бидеме критични и/или самокритични. Но Обединетите нации мора да можат многу повеќе. Драги мои, ние можеме да констатираме дека има гладни и сиромашни и да се чувствуваме немоќни да сториме било што во врска со тоа, да бидеме огорчени и тажни поради тоа. Но големите меѓународни организации, можат да намалат малку од милијардите евра и долари за „режиски“ трошоци и да направат нешто повеќе за гладните и понижените во светот. А можат малку да намалат од лажниот баланс и неутралност, па да покажат повеќе „пристрасност“ кон мирот и човековите права и слободи. Па да преземат посериозни чекори против злото собрано во кабинетот на злосторникот Путин и сличните на него расеани низ Земјината топка.
Дозволено е преземање на текстот според лиценцата Creative Commons 4.0.
