Окупаторите веќе многу добро почувствуваа што е тоа модерна артилерија и нема да имаат безбеден заден дел никаде на нашата земја која што тие ја окупираа. Тие сметаа дека операциите на нашите разузнавачи за заштита на својата Татковина се посилни од која било нивна „специјална операција“. Руските војници – и тоа го знаеме од прислушувањето на нивните разговори – отворено се плашат од нашите Вооружени Сили, изјави украинскиот претседател Володимир Зеленски во своето обраќање.
„Денес би сакал да истакнам една одлука која изгледа како техничка, но зад неа има многу симболика и многу значајна политичка работа. Украина стана придружна членка на специјалната мултилатерална програма на НАТО за технолошка интероперабилност. Поедноставно кажано, станува збор за стандардите на Алијансата. Украина сега не само што ги имплементира стандардите на НАТО, туку може да учествува и во развојот на нови стандарди.
Искуството на нашата војска, можностите на украинските институции, ИТ потенцијалот на нашата земја – сето тоа сега ќе биде украинскиот придонес во развојот на колективната безбедност во Европа.
И кога се случува ова? На 139-тиот ден од севкупната војна, со која Русија планираше да не уништи за една недела. И украинската држава не само што преживеа, не само што се брани, туку и се развива и ќе помогне во развојот на своите партнери. Ваквите успеси вредат да се слават.
Секојдневно добиваме и доживуваме многу болни вести. Војната продолжува, руското гранатирање не престанува ниту еден ден. Денес повторно имаше удар иврз Миколајив – ракети, артилерија. Окупаторите уште еднаш го нападнаа Харкив и заедниците во областа – Стари Салтив, Золочив, Бајрак и други. Има жртви – ранети и убиени. Во Донбас обидите за напад не престануваат, ситуацијата таму не се олеснува, а загубите се помали. Мора да го запомниме ова. Мора да го видите, обрнете внимание на ова.
И, исто така, треба да се запомни дека и во такви услови, државата прави чекори напред – во соработка со партнерите – во институционалниот развој. И, се разбира, на линијата на фронтот.
Окупаторите веќе многу добро почувствуваа што е тоа модерна артилерија и нема да имаат безбеден заден дел никаде на нашата земја која што тие ја окупираа. Тие сметаа дека операциите на нашите разузнавачи за заштита на својата Татковина се посилни од која било нивна „специјална операција“. Руските војници – и тоа го знаеме од прислушувањето на нивните разговори – отворено се плашат од нашите Вооружени Сили.
139 дена таква војна, скоро 20 недели… Таканаречената втора армија на светот се плаши од Украинците и е способна да направи нешто само врз основа на залихи без дно на старо советско оружје.
Тие веќе немаат стратешка сила, карактер или разбирање што прават овде на нашата земја. Нема ни трошка храброст да се признае поразот и да се повлечат војниците од украинска територија.
Денес во Кијив разговарав со Мариуш Блашчак, вицепремиер и министер за одбрана на Полска. А тој ни донесе хаубици „Краб“ – оние кои моќно ќе го хранат нашиот непријател со оган.
Секако, клучна тема на нашите преговори беше натамошната одбранбена соработка. Но, не е важно само за што разговаравме, туку и како разговаравме. Апсолутно уверено во украинската иднина. Во украинската европска иднина.
Истото важи и за сите мои други преговори. Секогаш се чувствува тоа.
Пред нас е навистина тежок пат. За жал, невозможно е да се направи поинаку кога го заштитувате вашиот дом од терористички напад. Но, јасно е и дека она што ни претстои е успехот на нашата држава. Украина ќе може да се одбрани. Украина ќе може да се обнови. Украина ќе може да ги реализира сите свои надворешнополитички цели.
Кога милиони луѓе работат искрено за ова – секој на свое ниво – резултатот ќе биде неизбежен.
И знаете, поради некоја причина ретко им се заблагодарував на обичните луѓе кои работат во Украина. Кои, без разлика на се, остануваат тука. Кои си ја вршат својата работа секој ден. Со верба во Украина, со верба во победа. Сега сакам да ви се заблагодарам на сите. Ви благодарам што сте со нас. Ви благодарам што сте во Украина.
Вечерта, како и секогаш, го потпишав указот за наградување на нашите херои. На 156 војници им беа доделени државни награди. 56 од нив – постхумно.“
