пишува: БРАНИСЛАВ ЃОРЃЕВСКИ
Откако стана претседател на најголемата опозициска партија, ВМРО-ДПМНЕ, чести беа ситуациите во кои јавноста можеше да ја види политичката кусогледост и аматеризам на Христијан Мицкоски.
Како што минуваа изборните циклуси, како се редеа неговите порази стануваше сé појасно дека Мицкоски нема капацитет да води политичка партија и дека неговиот мандат во белиот дворец е привремен, минат во надеж дека еден ден неговиот ментор од Будимпешта ќе дојде во Скопје и во седиштето на ВМРО-ДПМНЕ.
Но последнава недела дури и на оние најоптимистите кога капацитетите на Мицкоски се во прашање им стана јасно дека неговиот политички компас покажува единствено на оската Будимпешта – Машински факултет.
Во еден ист ден Мицкоски изјави дека сега не е време за предвремени локални избори во Штип и Пласница, за веднаш потоа, во следната реченица да побара предвремени парламентарни избори кои би ги организирала таканаречена Влада за национален спас.
Наводно загрижен за здравјето на граѓаните, ваквите ставови Мицкоски ги испорача помеѓу два собира на ВМРО-ДПМНЕ на кои се кршат сите мерки за заштита од коронавирусот и на кои во последно време ниту самиот не се појавува и меѓу два партиски состаноци на кои неговите пулени одржуваат средби прегрнати од дваесеттина членови и членки на одредени општински комитети на ВМРО-ДПМНЕ.
А во суштина Мицкоски е загрижен само за својата фотелја во квази барокното седиште на партијата. Од денот кога ги загуби изборите тој прави сé за што подолго да ја грее фотелјата на неговиот ментор од Будимпешта.
Откако увиде дека таканаречените „протести и маршови“ се слабо посетени, реши истите да ги „моторизира“ па неговите приврзаници излегоа со возен парк многу поблизок до, на пример, фудбалери на реномиран премиерлигаш, отколку на семејства кои не можат да платат сметка за струја, па и откако тоа пропадна, на крајот да побара формирање на Влада за национален спас.
И да беше сето тоа во други околности можеби и ќе беше разбирливо, но фактот што тоа го бара по само три до четири месеци по избори кои ги изгубил и кога има формирано влада и стабилно парламентарно мнозинство, зборува за очајот во кој е западнат Мицкоски.
Да, нему му е потребно да биде дел од Владата, но таа Влада нема да ја спасува нацијата, туку неговата фотелја во белиот дворец. Нему му е потребно да биде дел од Владата за да има некој нов Наќе Чулев кој ќе ги поттикнува граѓаните да ги кршат мерките за заштита, потребна му е нова Гордана Кочовска Димитриеска која ќе блокира пари за опремувања болници и некоја нова Рашела Мизрахи која од министерска позиција ќе го крши Уставот. А во меѓувреме Мицкоски да стои отстрана и да глуми загриженост за здравјето додека ги крши протоколите и мерките за зашита од коронавирусот.
За жал на Мицкоски, но за среќа на сите граѓани, проекциите на тој филм завршија на 15 јули, а следни проекции не се закажани во следните четири години.
Сите права се задржани. Текстот е личен став на Авторот.
