пишува: НЕНАД ЈОВАНОВИЌ
Го слушнав Мицкоски пред два дена на телевизија „ТВ 21“ и добивам впечаток дека се работи за еклектична личност (читај, некохерентност која нема јасен став и идеолошка подлога, туку игра политика како „вјетар пуше, ломи гране“, што би рекол Мишо Ковач во една негова песна): не успева ВМРО-ДПМНЕ да пронајде ниту во својот денешен лидер автентичен концепт за тоа што се случува во светот, во регионот и во Македонија.
Експлоатираат две тези кои килаво ги возат:
1. Владата на Ковачевски не чини (како што не чинеше претходно Владата на Заев која ги расчисти и ги помогна со проекти сите Општини), и број 2.) „Зошто Европа не ги почнува пристапните преговори со Македонија“.
Имаме една константа во првата теза, и имаме прашање во втората теза. И тоа е сè што имаме. А што немаме? Немаме одговор со што тие се алтернатива на СДСМ, и немаме објаснување дали воопшто знаат што вистински се случува во регионот и светот; што се случува во Русија, а што во Украина. Освен што Мицкоски вели дека жали за раселените лица и жртвите од Руската инвазија во Украина, друго ништо реално не кажува.
Секој нормален човек би се прашал: со кого кокетира кога вели дека жали, а со кого кокетира кога не објаснува ништо „со кого е“ и на „чија страна е“? Со Русите или со Американците? Знам, ќе рече дека е на страната на македонскиот народ. Се разбира дека не е и на таа страна.
Ако беше, поинаку и подобро ќе се однесуваше кон својот народ, за почеток, ќе требаша да го разбере следново.
Руската агресија во Укарина ги разбуди стравовите во целиот свет, вклучително ги разбуди и стравовите на Балканот преку „руското влијание“ со својата империјална и геополитичка стратегија која делува глобално.
Едно од тие места е и Балканот во кое руското влијание се покажа како кобно и деструктивно.
Како се конкретизира тоа со пример: до пред само неколку месеци, пред „Путиновите луѓе“ со своите дивизии да навлезат во Украина, единствен излез од оваа ситуација е храбро да се спротивставиме на руската интервенција и на Балканот.
Трајниот мир на овие простори е невозможен додека не разбереме дека не може да има повеќе „големосрпски“, „големоалбански“, „големобугарски“ империјализам.
Да бидам јасен, решението за Западниот Балкан е политичко. Сите овие „големо-национални“ проекти мора да се стават надвор од правниот поредок.
Национализмот како дел од империјалната идеологија непрекинато произведува конфликти и дестабилизација на Западниот Балкан.
Треба да сфатиме дека официјална Москва константно го крши меѓународното право и дека се работи за воени злосторници, и дека е во прашање злосторничка агресија кон Украина. И дека тоа што Путин го работи во Украина, го работеше и Хитлер во Германија.
А Мицкоски што сака нека им зборува на своите гласачи и што тие гласачи во својот конформизам се спремни да прифатат од тоа што Мицкоски им зборува.
Ставот на Путин за Украина, преведен во македонскиот контекст е следен: не постојат Македонци, не постојат Албанци, не постојат Срби, не постојат Турци, не постојат Бошњаци, не постојат Хрвати, па дури не постојат и Бугари.
Што постои преведено со руска терминологија: постојат само Руси. Сите останати се измислени. Тоа е денес пораката која официјална Москва ни ја испраќа.
На крај, ако ова Мицкоски не го разбира, тогаш можам со жалење да претпоставам какви бедници од интелектуалци се во неговото опкружување. Тие етнички интелектуални бедници не се во состојба да му смислат ништо друго освен распадната, скапана и измеќарска пропаганда.
Ако, пак, официјален Брисел и официјален Ваншингтон не разберат дека големо-националните проекти овде не се ставаат надвор од правните поредоци во државите, никаков траен мир на Балканот не е возможен.
А јас да ги слушам играриите на Мицкоски и „симптоматски да го лечам“ во неговите политикантски фрази и флоскули, и тој уште да ми се претставува за алтернатива на СДСМ и Ковачевски, не само што е бедно, туку едноставно е навреда за секој пристоен човек што има два грама мозок во главата.
