Пишува: ЏАБИР ДЕРАЛА
ВМРО-ДПМНЕ, поточно шефот на „патриотскиот институт“ на партијата, повика на протест пред прилепскиот затвор со кој ќе повикал на „слобода за уставобранителите“. Коментарите под повикот се чиста класика, но едниот ја покажува целата гротеска на овој повик и идејата што стои зад него. Овој повик и коментарите под него се само повод уште еднаш јавноста да се потсети на последиците од дејствувањето на „патриотите“ со години наназад.
Еве, прво за поводот.
„Патриотите не се терористи и бранењето на уставот на државата Република Македонија не е тероризам, за што беа осудени браќата за настаните од 27 Април. Затоа ве повикувам сите кои сакате нивната голгота час поскоро да заврши на 27 Април да се собереме пред затворот во Прилеп и гласно да извикаме: СЛОБОДА ЗА УСТАВОБРАНИТЕЛИТЕ!!!“ – пишува вмровскиот „патриот број 1“, Александар Пандов.
Еден од коментарите под повикот на Фејсбук гласи:
„И што потоа? Дај пред влада нека се организира протест и поставување на шатори со целосна блокада до ослободување на браќата. Учете од шарените.“
Да, тоа вели: Учете од шарените. Зошто овој, до некаде наивен и искрен повик на коментаторот може да послужи како добра илустрација на долгогодишната пракса на радикалите?
Имено, цело време се обидуваат да учат од тоа што тие го подразбираат под „шарените“. Но тоа не се учи, туку се живее. Од првиот момент се обидуваат да ги копираат слоганите, но тие не се копираат, туку извираат од неволјата на граѓанките и граѓаните кои се бореа против режимот. Со години наназад крадат цели извештаи од авторите што со своето пишување ги обелоденуваат злосторничките политики и постапки на режимот и неговите (крупни и богати) остатоци. Со години наназад го крадат имиџот на прогресивните граѓански иницијативи, сакаат да изгледаат како нив, да звучат како нив, да бидат сфатени сериозно како нив. Безуспешно.
Едноставно, тоа не е можно. Зошто? Се работи за непомирливи разлики. Ете, затоа.
На едната страна стои повик за одбрана на злосторничкиот акт на насилство, обид за ликвидација на политички лидери, тогаш во опозиција, државен удар, укинување на демократските институции и предизвикување граѓанска војна. Тоа е Крвавиот четврток, 27 април 2017 година. Но тој напад на законодавниот дом беше само кулминација на една добро осмислена и добро финансирана операција на режимот.
Може да се каже дека таа операција започна во 2013 година, откако стана јасно дека граѓанството се разбуди по изборната кражба на локалните избори во 2013 година. Операцијата продолжи и изборите во декември, 2016 година и трае до денешен ден. „Тврдокорните“, „за заедничка Македонија“, „Тиранска платформа“, „Стоп операција Сорос“… Инспекции, судења, црни кампањи во медиумите, неразјаснети (а јасни) убиства,
На спротивната страна се наоѓаат многу различни ентитети, групи и поединци кои „другата страна“ ги нарекува „шарени“. Тие навистина се шарени, бидејќи такво е секое општество. Сите тие, заедно, организирани и неорганизирани групи и поединци создадоа река луѓе кои бараа, еднаквост, правда и слобода. Секој на различен начин, но сите во една насока, да се урне режимот кој ограбува, тепа и затвора.
На едната страна се лажни патриоти кои ги манипулираат своите следбеници во служба на центри на моќта што ништо добро не ѝ мислат на македонската држава. На спротивната страна се „шарените“, сите граѓанки и граѓани кои сакаат да живеат во општество во кое има еднаквост, правда и слобода. На едната страна се тие што сакаат власт по секоја цена за да продолжат со ограбување и со садистичко, мафијашко владеење. На другата страна се оние што прават разлика и мислат со своја глава, гласно критикуваат и учествуваат во промените.
Тоа е, накратко, разликата. И не може да се премости.
Сите права се задржани. Текстот е личен став на Авторот.
