пишува: НЕНАД ЈОВАНОВИЌ
Овде изгледа паметот не ни доаѓа, премногу е очигледно дека градоначалничката на Скопје свесно прави ревизија на минатото, релативизира и ги велича злосторниците.
Вчера осамна вест од „првата скопјанка“, мајката на градот, дека ќе се обиде да го реставрира еден од најголемите крвници на ВМРО, Андон Ќосето. За тој злосторник и убиец, сега скопјани ќе се изјаснуваат на референдум? Граѓаните, вели госпоѓата Арсовска, ќе одлучат што ќе биде со судбината на Ќосето.
Пред само неколку дена се расправавме дали оваа земја почива на антифашистичките традиции, за денес, Арсовска да ги праша скопјани што мислат за реставрација на еден колач и убиец. Па, мислам, може ли полудо? Не знам, веројатно може. А тоа што Андон Ќосето бил будала, без никаква идеја во главата, и тоа што бил главен егзекутор на тајната организација на ВМРО, оној што ги извршувал нарачките за убиствата, а притоа и убивал од задоволство, без наредба, дали тоа е симболот за антифашизмот на госпоѓата градоначаланичка на Скопје?
Од друга страна се поставува неколку клучни прашања: дали Ќосето е мотиваторот на денешното ВМРО? Дали Ќосето е симболот на слободата на денешното ВМРО? Дали можеби за овој споменик не треба прво да се произнесе Уставниот суд? Како е возможно толку мрачна и крволочна фигура да се постави токму пред Врховен суд? Дали Ќосето е нашиот „национален морал“? Дали, пак, Ќосето треба да ги провоцира Албанците, ако знаеме дека „Мавровка“ и Бит Пазар е на само неколку метри од точката на која веќе беше поставен Ќосето?
Ова идеја почнува да ми звучи како дел од некој социопатски клуб. Колач и убиец да се рехабилитира, не само што не е креативно, туку едноставно е антицивилизациски и најблаго речено монструзоно.
Сега некој може да ми рече: а, кој е тоа социопат? Еве, да не одам подлабоко во психоанализа, ќе опишам што вели официјално „Википедија“. Значи, преку „Википедија“ ќе се обидам да опишам што се тоа психопати или социопати:
Арогантни кон жртвите (или „кога волем – волем; кога кољем – кољем“);
Ладни и пресметани;
Често може да се фатат додека работат некои криминални активности;
Не покажуваат емпатија, сожалување и вина;
Лагата е нивниот татко, нивниот татко е лагата;
Луѓето кои ги сметаат за пријатели во состојба се бесрамно да ги измамат;
Често се скриваат позади некоја верска група (ех, зарем тоа не се нагледавме?);
Jозеф Менгеле беше познат социопат и психопат;
Aко од погорните примери не ја препознаете сличноста/идентичноста со овдешната идеја за реставрирање на Ќосето како социопатска и психопатска фигура, најверојатно вие сте еден од нив.
Сега, да ве прашам: можете ли да ја замислите таа држава или таа власт, или тој град да речеме, во кој се реставрираат и рехабилитираат убијци како Ќосето? Можете ли да ги замислите тие луѓе кои, да речеме, утре ќе побараат да се дигне споменик на, што-ти-ја-знам, да речеме на Јозеф Менгеле? Не можете? А зошто да не можете? Па тоа е нашата реалност.
Дали Ќосето убиваше „за нашата нација“, а некои, како Менгеле на пример, убиваа во името на својата болест?
Навистина, зарем не гледате колку овие идеи за реставрација и рехабилитација на Ќосето се навистина бездушни и длабоко болни?