Пишува: Љубиша НИКОЛОВСКИ
Храбриот и пријателски потег на Сојузна Република Германија да донесе Резолуција со која децидно изјавува дека го признава македонскиот идентитет, јазик, култура и историја е чин што несомнено го отвора патот и други држави да го сторат истото.
Со тоа на најдиректен начин ѝ се спротивставува на бугарската антиевропска политика на историски дубиози и ја повика Бугарија да го поддржи патот на Северна Македонија кон ЕУ во рамките на компромисот договорен со Советот и да се воздржи од дополнителни услови.
Но уште повеќе е охрабрување на Владата и нејзините напори да ги обезбеди неопходните услови за продолжување на започнатиот процес на дијалог за брзо интегрирање во Унијата.
Сепак, се чини главната адреса кон која се обраќа Бундестагот е македонската опозициска партија ВМРО-ДПМНЕ, која го кочи овој процес со ирационални барања за потврда на идентитетот на македонскиот народ и јазик од други држави.
Но Германија се одважи и го направи тој исчекор. За возврат, од страна на ВМРО-ДПМНЕ доби шлаканица. Видни членови на партијата со омаловажување ја дочекаа Резолуцијата на Бундестагот.
Додека пошироката јавност, експертите и дипломатите го поздравуваат овој чин на Германија, ВМРО-ДПМНЕ уште еднаш покажа дека изолационата политика на врхушката на партијата е главна водилка во нејзините меѓународни односи.
Со тоа, не само што самата си прави штета на меѓународен план, туку се заканува дека истата судбина ѝ ја подготвува и на Македонија. Не е голема мудрост од пријателите да создадеш непријатели.
Па така, лидерот Христијан Мицкоски за чинот на германскиот Бундестаг рече дека тоа не било ни пет отсто од она колку требало да се направи за македонскиот народ.
На запад ништо ново, вели Антонијо Милошоски, и друг пат Германија носела резолуција за користење на нашето уставно име, па ништо од тоа не се случило.
Трајко Славески, пак, вели „Германија да беше на некој начин толку вредна да го спречи натамошното вето што го поставува Бугарија, тоа ќе беше направено и до сега. Во секој случај тоа е за поздравување, но не го решава проблемот на намерите на Бугарија“.
Најдалеку сепак отиде кандидатката на ВМРО-ДПМНЕ за градоначалник на Центар, Наташа Котлар. Таа за резолуцијата на Бундестагот ќе рече:
„Германската Резолуција е будалаштина, писание за малоумни…! Бре, што нема да слушне, човек од Алеманиве, а сега и Бугари во македонскиот Устав! Што не изгласавте Резолуција за Македонците и нивните права во Бугарија!?“
„Република“, пак, пишува:
„Резолуцијата на германскиот Бундестаг во суштина ќе биде само обична патерица на која не ќе можеме со сигурност да се потпреме. Зашто, таа не менува ништо.“
За потоа, само еден миг раководството на партијата ги менува ставовите и сега Мицкоски вели дека ВМРО-ДПМНЕ ќе продолжи да врши притисок, да се обезбедат што е можно повеќе вакви резолуции. ‘Секоја таква резолуција е добредојдена. Очекуваме такви резолуции од други наши стратешки партнери во периодот што следи, рече лидерот на ВМРО-ДПМНЕ’“, го цитираат тие Христијан Мицкоски.
Овој чин на ВМРО-ДПМНЕ е навистина збунувачки. Сега веќе не е јасно што, всушност, бара Мицкоски и од кого? Со кои кредибилни премиери на земји членки на ЕУ тој е подготвен да разговара, како што изјави по лидерската средба? Очигледно германскиот Канцелар Шолц не е еден од нив.
Ако е така, тогаш тој на македонската јавност треба јавно да ѝ каже од кои министри на земји членки на ЕУ ќе бара гаранции за македонскиот идентитет, и од кои ќе биде задоволен со гаранциите и кога мисли да го направи тоа!
Исто така е дискутабилна изјавата дека ВМРО-ДПМНЕ ќе продолжи да врши притисок и за други вакви резолуции, како и синтагмата „од други наши стратешки партнери“. А каде досега изврши притисок? Кои други стратешки партнери ги има ВМРО-ДПМНЕ? Кај германската опозиција очигледно не вршела притисок, затоа што нивната сестринска партија ЦДУ/ЦСУ не гласаше за резолуцијата.
Ако се следи изјавата по лидерската средба, Мицкоски има намера тоа да го направи на следниот состанок на Европскиот совет, а тоа ќе да е за десетина дена.
Таму Мицкоски, патем, непоканет, ќе побара од сите 27 земји гаранција дека ја сакаат Македонија во своите редови, а како доказ ќе треба да платат значителна сума на евра како компензација за македонските граѓани и за подготовка на бизнисот за конкуренцијата со која ќе се соочи по приемот на државата во ЕУ.
Алтернатива на ова барање на лидерот на ВМРО-ДПМНЕ е гаранција само од Бојко Борисов. Со него си го имаат муабетот.
Дали ќе побара и нотарски договор од земјите членки не е познато, затоа што декларациите и резолуциите, како што и самите велат не се обврзувачки, нели.
