Д-р Ричард Лиу, професор по физика на Универзитетот во Алабама во Хантсвил (UAH), дел од Системот на Универзитетот во Алабама, објави труд во списанието Classical and Quantum Gravity кој за да го објасни ширењето на космосот, предлага дека универзум е изграден во чекори од повеќе сингуларности наместо само од Биг Бенгот.
Новиот модел се откажува од потребата за темна материја или темна енергија како објаснување за забрзувањето на универзумот и како се создаваат структури како галаксиите.
Работата на истражувачот се надоврзува на претходен модел кој претпоставува дека гравитацијата може да постои без маса, пишува Phys.org.
„Овој нов труд предлага подобрена верзија на претходниот модел, кој исто така е радикално различен“, објаснува Лиу. „Новиот модел може да ги земе предвид и формирањето и стабилноста на структурата, и клучните набљудувачки својства на проширувањето на универзумот во целина, со вклучување на сингуларитети на густината во времето кои подеднакво влијаат на целиот простор за да ги заменат конвенционалната темна материја и темната енергија.
Подобрениот модел на Лиу не се потпира на егзотични феномени како „негативна маса“ или „негативна густина“. Наместо тоа, теоријата нуди идеја дека универзумот се шири поради низа изливи на чекори наречени „минливи временски сингуларитети“ кои го преплавуваат целиот космос со материја и енергија, а сепак се случуваат толку брзо што не можат да се набљудуваат додека овие сингуларности намигнуваат и излегуваат од постоењето.
„Сер Фред Хојл се спротивстави на космологијата на Биг Бенг и постулираше модел на „стабилна состојба“ на универзумот во кој материјата и енергијата постојано се создаваат додека универзумот се шири. Но, таа хипотеза го прекршува законот за зачувување на енергијата на масата. Во сегашната теорија, претпоставката е дека материјата и енергијата се појавуваат и исчезнуваат со ненадејни пукнатини и, што е доволно интересно, нема прекршување на законите за зачувување. Овие сингуларности се незабележливи бидејќи се случуваат ретко во времето и се нерешливо брзи, и тоа може да биде причината зошто темната материја и темната енергија не се пронајдени. Потеклото на овие временски сингуларитети е непознато – со сигурност може да се каже дека истото важи и за моментот на самиот Биг Бенг“, забележува Лиу.
Овие сингуларитети во вселената наместо темната материја, исто така, генерираат нешто што се нарекува „негативен притисок“, еден вид енергетска густина, како онаа на темната енергија, која има одбивен гравитациски ефект, предизвикувајќи универзумот да се шири забрзано.
„Пример е негативниот притисок што го врши магнетното поле долж линијата на полето“, вели Лиу. „Ајнштајн, исто така, постулираше негативен притисок во неговиот труд од 1917 година за Космолошката константа. Кога позитивната густина на маса-енергија се комбинира со негативен притисок, постојат некои ограничувања кои обезбедуваат густината на масата-енергијата да остане позитивна во однос на секој рамномерно движечки набљудувач, така што претпоставката за негативна густина се избегнува во новиот модел“.
Насловот на новиот труд на Лиу – „Дали темната материја и темната енергија се сеприсутни?“ – укажува на крајните заклучоци на истражувачот: „Тие не се сеприсутни – значи, не се присутни во секое време“, вели истражувачот. „Тие се појавуваат само во кратки случаи кога материјата и енергијата рамномерно го исполнуваат целиот универзум, освен случајните варијации на просторната густина кои растат за да формираат врзани структури како галаксиите.
„Меѓу кои тие не се наоѓаат никаде. Единствената разлика помеѓу ова дело и стандардниот модел е тоа што временската сингуларност се случила само еднаш во вториот, но повеќе од еднаш во првиот.
Гледајќи во иднината на своето истражување, Лиу вели дека следниот чекор за потврдување на неговиот модел на космосот би можел да дојде преку набљудувања со помош на инструменти на земја, наместо нешто како вселенскиот телескоп Џејмс Веб.
„Најдобар начин да се бара предложениот ефект е всушност да се користи голем телескоп на земја – како што е опсерваторијата Кек [Ваимеа, Хаваи] или Групата телескопи Исак Њутн во Ла Палма, Шпанија – за да се извршат набљудувања на длабоко поле, чии податоци би биле „исечени“ според redshift. Со оглед на доволната резолуција за redshift (или, еквивалентно, време) предизвикана од сечењето со redshift, може да се открие дека Хабловиот дијаграм покажува скокови во односот на растојанието на поместување на црвено, што би било многу откривачко“, забележува истражувачот.
Подготви: Ј. Ѓ.
