Веќе неколку изборни циклуси наназад, од СДСМ слушаме дека ја „примиле пораката на народот“. Но, резултатите од циклус во циклус покажуваат дека „народот“ се’ уште се чувствува неразбран и гласа (односно, не гласа) согласно тоа. Ајде да видиме која е всушност пораката од народот.
Не станува збор за една, туку за најмалку три пораки.
Прво, членството испраќа порака дека не се чувствува доволно афирмирано од раководството на партијата. Дали таа афирмација треба да дојде преку партиски вработувања, или преку изнаоѓање подобар начин членството навистина да биде вклучено во креирањето на партиските програмски и кадровски политики и носењето на партиските одлуки – од месно, па се’ до национално ниво – тоа е сосема друга работа и прашање кое партијата мора да го реши за да може да смета на поддршката од сите свои членови.
Второ, коалициските партнери испратија порака дека не се чувствуваат доволно вклучени во креирањето и имплементацијата на политиките на локално и на национално ниво. Затоа одлучија на овие локални избори да настапат одвоено, дури и по цена ниту тие, ниту СДСМ да немаат градоначалници во општините каде настапија како противници.
Трето, непартиските гласачи испратија порака дека се чувствуваат изневерени од ветувањето дека СДСМ ќе биде многу поотворена во управувањето со државата и наједноставно кажано – сметаат дека партијата се однесува премногу партиски, односно дека продолжи со партиските практики кои претходно беа карактеристични за вмро и кои беа главната причина зошто толку голем дел од нив во 2016та година решија да ја поддржат СДСМ.
Дали и колку овие пораки се основани е сосема друга работа и таа дискусија допрва треба да се води – но реалноста е дека тие се пораките. Исходот на следните парламентарни избори директно ќе зависи од тоа како и колку СДСМ ќе успее да ги сфати и имплементира овие пораки. Тоа ќе биде ѓаволски тешка работа, посебно имајќи предвид дека дел од овие пораки се контрадикторни една на друга.
Но, едно нешто е сигурно – прогресивните сили во Северна Македонија не можат одделно да ги победат вмро-дпмне, левица и АА. Само со ставањето на индивидуланите желби над заедничките цели, сите ние ќе го вратиме вмро. Затоа граѓаните никогаш не можат да бидат „виновни“ за враќањето на вмро. Да, секој од нас треба да се носи со последиците од дадениот глас, но одговорноста мора да започне и да заврши кај оние на кои им е дадена довербата да управуваат со државата.
Освен за стевчо муња. Неговиот реизбор во Карпош е разочарување од епски размери.
Фејсбук објава на Павле Богоевски
