Окупаторите повторно го бомбардираа Суми. Со воздушни бомби. Нашиот мирен град кој никогаш во својата историја не ѝ се заканувал на Русија! Добрата, тивка, душевна Сумска област, која е претворена во пекол, истакнува во денешното обраќање украинскиот претседател Володимир Зеленски.
Обраќањето на Зеленски Ви го пренесуваме интегрално:
„Украинци! Украинки!
Ние секогаш на овој ден го честитаме овој празник. Среќен пролетен празник. Украинските жени, нашите девојки, сопруги, мајки.
Секогаш.
Но, не денес.
Денес, едноставно не можам да ви ги кажам традиционалните зборови. Не можам само да честитам. Не можам. Кога има толку многу смртни случаи. Кога има толку тага. Кога има толку многу страдање.
Додека трае војната. Терористичка војна од големи размери против нашиот народ. Народот на Украина.
Окупаторите повторно го бомбардираа Суми. Со воздушни бомби. Нашиот мирен град кој никогаш во својата историја не ѝ се заканувал на Русија! Добрата, тивка, душевна Сумска област, која е претворена во пекол!
Мариупол. Мирен и вреден град без никаква внатрешна злоба. Го опкружија. Го блокираа. И специјално го исцрпуваат. Специјално го измачуваат. Окупаторите намерно ја прекинуваат комуникацијата. Намерно ја блокираат испораката на храна, снабдувањето со вода. Ја исклучуваат струјата.
Во Мариупол, за прв пат по неколку децении, веројатно за прв пат по нацистичката инвазија, дете почина од дехидрација.
Слушнете ме денес, драги партнери!
Се бориме веќе тринаесетти ден. Ги уништуваме окупаторите каде што можеме. Секаде. Но постои небото. Стотици руски крстосувачки ракети. Стотици борбени авиони на окупаторите. Стотици жиродини. Да, ние ги уништуваме.
Русија во изминатите 30 години не изгубила толку авијациска опрема колку за овие 13 дена во Украина.
Но, тие сè уште имаат доволно техника за убивање. Сè уште имаат доволно ракети за терор. Доволно петстотини килограмски бомби за да ги фрлат врз нас, врз обичните луѓе. Врз Чернигив и Кијив. Одеса и Харкив. Полтава и Житомир. Врз десетици и десетици украински градови. Врз милиони мирни украински луѓе.
Вината за секоја смрт на секој човек во Украина од воздушни напади и во блокираните градови е, секако, на руската држава, на руската војска. На оние кои даваат и кои извршуваат криминални наредби. Кои ги прекршуваат сите правила за водење војна. Кои свесно го уништуваат украинскиот народ.
Вината е кај окупаторите. Но, одговорноста за ова е и на оние кои 13 дена не можат да донесат некаде таму, на западот, некаде таму во канцелариите очигледно неопходна одлука. На оние кои се уште не го обезбедиле украинското небо од руските убијци.
Кои не помагаат да се тргне блокадата.
Стотици и стотици илјади луѓе во градовите се на границата меѓу животот и смртта. Буквално.
А не како што звучи во коментарите на политичарите за обезбедување на Украина со витално неопходни борбени авиони. Витално неопходна противракетна одбрана.
Витално неопходна!
Слушнавме многу уверувања и видовме многу договори, вклучително и за воспоставување на хуманитарни коридори. За да ги спасиме нашите граѓани во Мариупол. Но, тие не функционираа. Не функционираа сите. Засега. И јас немам повеќе време за чекање. Ние немаме. Во Мариупол нема повеќе време за чекање.
Но, ако пукате и по овој превоз, и по овие луѓе, знајте дека тоа ќе биде пред очите на целиот свет.
Сите ќе бидат сведоци. И сите ќе сведочат.
Кога секој, го повторувам ова: секој што дава и исполнува нечовечки наредби ќе биде строго суден. И ќе го осудат.
Знаете, ми беше кажано дека Црвениот крст, Меѓународниот Црвен крст, ни забранува да го користиме амблемот на возилата што извршуваат хуманитарни мисии. Ни забранува Црвениот крст како да е нивна сопственост.
И ова е значајно. Ова кажува многу за фактот дека некои луѓе, многу влијателни, решиле да им стават крст на Украинците.
Но, ние тоа нема да го дозволиме. И јас тоа нема да го дозволам.
Ќе апелирам директно до народите во светот доколку светските лидери не вложат максимални напори за да се запре оваа војна. Овој геноцид.
Се разбира, продолжуваме да разговараме со нашите партнери. Со лидери, парламентарци од сите земји кои знаат како да ѝ помогнат на Украина. Имаме многу зафатен ден на преговори.
Зборував со Претседателот на Литванија Гитанас Наузеда. Народот на Литванија секогаш стои рамо до рамо со Украинците во оваа борба. Ја чувствуваме помошта и ја цениме.
Но, има работи кои не се решаваат во преговорите, кои не зависат директно од нас. А само – од хуманоста, која мора да победи во водечките престолнини. Таа мора да го победи стравот. Мора да освои какви било придобивки.
И тогаш ќе видиме дека украинското небо е безбедно. А украинските градови се деблокирани.
Токму тоа, за што ние се бориме во Украина. Многу силно, со нашите војници. Токму од тоа, од што сакаат да не лишат овие слаби окупатори.
Токму тоа, што целиот свет мора да го заштити.
Слава на Украина.“
