Вештачката интелигенција брзо стана „game changer“ во светот на бизнисот, трансформирајќи го светот на бизнисот и воведувајќи значајни промени.
Иако вештачката интелигенција обезбедува бројни придобивки, таа со себе носи и значителни ризици за кои многу компании не се соодветно подготвени, пишува српски Телеграф. Како што технологиите за вештачка интелигенција продолжуваат да се развиваат, деловните организации мора да ги препознаат потенцијалните опасности и да преземат проактивни мерки за да ги ублажат.
Еден од главните аспекти што се јавува при примената на вештачката интелигенција во работните организации е автоматизацијата и промената на работните процеси.
Вештачката интелигенција може значително да ја подобри ефикасноста и продуктивноста, но исто така предизвикува загриженост на вработените за губење на работни места и промена на барањата за вештини. Како што се развива технологијата, вработените се соочуваат со потребата да се преквалификуваат и да се прилагодат на новите барања.
Важно етичко прашање што се јавува во врска со вештачката интелигенција е она за автономија и одговорност.
Дали вештачката интелигенција има некаква одговорност?
Како што вештачката интелигенција станува пософистицирана, постои можност да се преземе донесувањето одлуки и активности кои можат да имаат значително влијание врз луѓето и општеството. Ова го наметнува прашањето кој е одговорен за дејствијата на вештачката интелигенција и како морално оправдани одлуки се носат.
Работните организации се основани на традиционални системи за управување, одлучување и контрола. Директната интеракција во деловниот свет е нешто што е неопходно кога се донесуваат важни деловни одлуки. Со оглед на тоа што вештачката интелигенција ја исклучува личната одговорност, по својата природа и структура, големата дилема е дали и како таа може да биде одговорна во случај на непожелни резултати од нејзиното постоење во деловното опкружување.
Имајќи го тоа на ум, проблемот со кој може да се соочат деловните организации е недоволната подготовка за водење бизнис со помош на системи за вештачка интелигенција. Социјалните и деловните импликации се неизвесни.
Една од главните причини за неподготвеноста на компаниите е недоволното разбирање и свесност за ризиците од вештачката интелигенција. Многу деловни лидери не се свесни за скриените аспекти и потенцијалните стапици на технологијата за вештачка интелигенција. Како резултат на тоа, деловните лидери можеби нема целосно да ги разберат импликациите или последиците од воведувањето на технологијата за вештачка интелигенција.
Овој недостаток на знаење го отежнува ефективно проценување на ризиците и воспоставување стратегии за надминување на овие проблеми. Брзината на развој на вештачката интелигенција ги надмина постојните рамки на управување и регулација. Како резултат на тоа, компаниите често работат во „сива зона“ кога станува збор за имплементација на вештачка интелигенција.
Отсуството на јасни упатства доведува до неизвесност и ја зголемува веројатноста дека компаниите ќе ги превидат потенцијалните ризици. Без силни и јасни регулативи, организациите се борат да воспостават ефективни практики за управување со ризик. Програмите за вештачка интелигенција се добри само како и податоците на кои овие системи се „обучени“.
Несоодветно „обучени“ системи може да доведат до неточни резултати.
Компаниите мора да се погрижат нивните системи за вештачка интелигенција да бидат сигурни и транспарентни, но решавањето на несигурноста и етичките грижи бара длабоко разбирање и внимателен пристап при собирањето податоци. Неуспехот да се решат овие прашања може да резултира со оштетување на репутацијата, негативни правни последици и губење на довербата на клиентите.
Достапност до сите
Постои и прашање на пристап и инклузивност. За вештачката интелигенција да биде корисна и праведна, мора да се обезбеди пристап и инклузивност за сите луѓе. Тоа значи елиминирање на бариерите како дигиталниот јаз и обука на луѓето да се справат со промените што ги носи вештачката интелигенција. Вештачката интелигенција во голема мера се потпира на големи количини на податоци, често вклучувајќи лични и чувствителни информации.
Компаниите мора да дадат приоритет на приватноста и безбедноста на податоците за да ги заштитат информациите што ги собираат, складираат и анализираат. Сепак, многу организации ги потценуваат потенцијалните ранливости. Изградбата и одржувањето на системи за вештачка интелигенција бара висококвалификувани професионалци со длабоко разбирање на алгоритмите за вештачка интелигенција, техниките за машинско учење и аналитика на податоци.
Сепак, на пазарот на трудот има недостиг од квалификувани работници во областа на вештачката интелигенција, што им отежнува на компаниите да ја најдат и задржат потребната експертиза. Овој недостиг на експерти ја ограничува способноста на компаниите сеопфатно да ги проценат ризиците со вештачка интелигенција и да развијат ефективни стратегии за управување со ризик.
Системите за вештачка интелигенција се сложени и можат да предизвикаат несакани последици, дури и со најдобри намери. Компаниите мора да ги предвидат и проактивно да се справат со потенцијалните ненамерни влијанија од имплементацијата на вештачката интелигенција. Овие последици можат да варираат од заменливоста на работната сила, до зголемување на социјалните нееднаквости.
Неуспехот да се земат предвид овие ризици може да доведе до негативни последици и за организацијата и за општеството како целина. Алгоритмите за вештачка интелигенција често функционираат како „црни кутии“, што им отежнува на компаниите да го разберат и објаснат нивниот процес на донесување одлуки. Овој недостаток на транспарентност создава недостиг на доверба, бидејќи засегнатите страни имаат потешкотии да ја разберат логиката зад резултатите генерирани од вештачката интелигенција.
Неможноста да се објаснат одлуките засновани на вештачка интелигенција може да ја попречи регулаторната усогласеност, да го попречи ефективно управување со ризик и да го саботира усвојувањето на вештачката интелигенција во организацијата и општеството во целина. Во светлината на овие етички и социолошки прашања, важно е да се развијат и имплементираат соодветни рамки, упатства и регулативи.
Овие прашања не бараат само технички решенија, туку и мултидисциплинарен пристап кој вклучува експерти од етика, социологија, право и други релевантни области. Само на овој начин можеме да обезбедиме развојот и примената на вештачката интелигенција да биде насочена кон добробит на целото општество.
Деловната организација и одлуките донесени во него подразбираат проценка на трошоците и придобивките. Во оваа ситуација, имајќи предвид дека проблемот не е чисто од деловна и економска природа, мора да се земат предвид трошоците и придобивките на членовите на организацијата, како и на поширокото општество. Дехуманизацијата на деловните субјекти и работниците преку постоењето на вештачка интелигенција е модерно прашање со кое работничките организации, како и другите установи и институции, допрва треба да се соочат.
Вештачката интелигенција дава огромни можности за бизнис, но носи и значителни ризици.
Компаниите мора да ги препознаат потенцијалните опасности што ја придружуваат имплементацијата на вештачката интелигенција и да преземат чекори за нивно решавање. За адекватно да се подготват за ризиците со вештачка интелигенција, организациите мора да поттикнат разбирање, да воспостават силни рамки за управување, да се осврнат на етичките грижи, да ја подобрат приватноста и безбедноста на податоците, да инвестираат во таленти и експертиза поврзани со вештачката интелигенција, а исто така да ги земат предвид несаканите последици и важноста на транспарентноста.
На овој начин, компаниите можат да ја искористат трансформативната моќ на вештачката интелигенција додека се заштитуваат себеси од инхерентните ризици во денешниот деловен свет.
