На 24-ти април на сцената на Београдско драмско позориште во Белград, на сцената која го носи името на великаните „Оливера и Раде Марковиќ“, премиерно ќе биде прикажана култната претстава „Диво месо“, според текстот на најголемиот македонски драмски писател Горан Стефановски, а во адаптација, режија, сценографија и избор на музика на Јагош Марковиќ.
– Многу нешта во ова дело инспирираат, интригираат, многу… Оваа претстава е многу повеќе од добра претстава. Публиката тоа добро го знае – вели Јагош Марковиќ, и додава:
– Горан Стефановски е неверојатен… Ова го напиша пред 40 години, и како да го напиша сега. И ова како капитализам, таа нехуманост на тој голем механизам, кој јаде луѓе … Не ми е гајле за нас… Мислам на овие млади луѓе, на овие деца, како тие ќе живеат…
Во кастингот на претставата се: Јово Максиќ, Сандра Бугарски, Лука Грбиќ, Марко Тодоровиќ, Александар Вучковиќ, Андријана Ѓорѓевиќ, Љубинка Клариќ, Вања Ненадиќ, Павле Пекиќ, Емир Катовиќ, Милан Чучиловиќ и Јана Милосављевиќ.
Како опис на текстотм Татјана Њежиќ напиша:
– Стефановски ја постави работата на претставата во пресрет на Втората светска војна. Во центарот на приказната е семеен раскол преку кој се разгледуваат различни погледи на светот, традиционално и морално, канцерогено недоразбирање и ексклузивност, и фашизмот што преовладува, т.е. околностите што ја обликуваат…
Претставата ја имаше својата премиера Во 1979 година во Скопје, оттогаш имаше неколку продукции на сцените на поранешна Југославија, односно денешниот регион, а разни театарски критичари и театролози ја нарекоа драма на векот.
По се изгледа дека првите две децении на 21 век ќе му дадат на овој текст нови перспективи. Неолибералната идеологија пристигна во нашиот разрушен, дезориентиран и крвав дом (ако го доживееме просторот во кој живееме дома). Таа дошла до, во соработка со владејачката номенклатура, безусловниот диктат за материјална вишок благосостојба – во чие име треба да се урне секој систем на вредности, и кој ќе биде подеднакво среќен, и уште повеќе што е подалеку од заедничкиот човек – да не направи приврзаници на сè и сешто, па и чудовишта доколку е потребно. И кога во нас, тогаш и во општеството. Па, кој/ ако успее да одолее…
извор: анторис.мк