Украинците го слават овој Ден на независноста на различни места и под различни околности, но со една цел – зачувување на независноста и победа на Украина, изјави украинскиот претседател Володимир Зеленски во своето обраќање по повод Денот на независноста на Украина.
Обраќањето го пренесуваме интегрално
„Слободните луѓе на независна Украина! И тоа кажува се. Само четири збора, но колку е зад нас денес. На 182-риот ден од севкупната војна. Колку симболи и значења, подвизи и загуби, радост и болка има во овие зборови. И главно колку вистина има во нив. Нашата вистина. Вистина за нашата сегашност, со која е невозможно да се расправаме, како што е невозможно да не се види и да не се признае. Ние сме слободниот народ на независна Украина. По шест месеци обиди да не уништат, ние сме слободниот народ на независна Украина. И ова е вистината за нашата иднина. Слободните луѓе на независна Украина.
Пред шест месеци Русија ни објави војна. На 24 февруари цела Украина слушна експлозии и истрели. И на 24 август, не требаше да се слушнат зборовите „Среќен ден на независноста“. На 24 февруари ни рекоа: немате шанса. На 24 август велиме: Среќен Ден на независноста, Украина!
Во текот на овие шест месеци ја променивме историјата, го променивме светот и се променивме самите себе. Сега со сигурност знаеме кој е навистина наш брат и пријател, а кој не е ни случаен познаник. Кој не го загуби името и угледот, а кој се грижеше терористите да го спасат образот. Кому навистина не му требаме, и каде вратата навистина ни е отворена. Разбравме кој е кој. И цел свет дозна кои се Украинците. Што е Украина. Никој веќе нема да каже за тоа: тоа е некаде таму, во близина на Русија.
Почнавме да се почитуваме. Разбравме дека и покрај секаква помош и поддршка никој освен нас нема да се бори за нашата независност. И се обединивме.
Сè уште немавме ХИМАРСИ, но имавме луѓе кои беа подготвени да ги запрат тенковите со голи раце. Тие не беа подготвени да ни го затворат небото, но имавме луѓе кои сакаа сами да ја покријат својата родна земја.
Украинскиот народ и неговата храброст го инспирираа целиот свет. Тие му дадоа на човештвото нова надеж дека правдата не го напуштила целосно нашиот циничен свет. И во него сепак не победува силата, туку вистината. Не пари, туку вредности. Не нафта, туку луѓе.
Вчера светот не беше обединет. СОВИД-19 јасно покажа: секој човек е за себе. Украина го промени ова за шест месеци. Сите учебници по светска историја ќе имаат дел „Времиња кога Украина го обединуваше светот“. Кога на демократијата повторно ѝ никнаа заби. Кога тиранијата ќе добие одговор на јазикот што го разбира.
Некој рече: Европа повеќе не е играч. Слаби, разединети, пасивни, поспани. Украина го засили целиот континент. Европа излегува на плоштадите. Европа воведува строги санкции. Европа едногласно признава дека Украина е идна членка на Европската унија.
Големите бизниси сфатија дека парите сè уште мирисаат. Со крв, гареж, смрт. Корпорациите и брендовите го напуштаат рускиот пазар, а луѓето станаа поважни од потенцијалните загуби.
Никогаш досега во светот јавното мислење немало вакво влијание врз политичарите. Денес луѓето ги диктираат трендовите и правилата на однесување на властите. Да се биде рамнодушен, неактивен и бавен е срамота. Да се биде неодлучен и премногу претпазлив е срам. Да се зборува тромо, нејасно и премногу дипломатски е срамота. Да не се поддржува Украина е срамота. А да се каже за замор од Украина е срамота. Ова е многу удобна положба: заморот е капак за затворање на очите. И денес слушаме од светските лидери и обичните граѓани: ќе бидеме со вас до крај, до вашата победа.
Секогаш им оддававме почит на сите борци за независност, овој ден го нарекувавме главен празник, а сино-жолтото знаме – светилиште, ги стававме рацете на срце додека ја пеевме националната химна и гордо кажувавме „Слава на Украина!“ и „Слава на хероите!“. На 24 февруари моравме да ги докажуваме нашите зборови со дела.
На денешен ден всушност се одржа вториот сеукраински референдум. Повторно – главното прашање. Повторно – одлучувачки избор. Но, овој пат требаше да се каже „да“ за независноста не на гласачко ливче, туку во душата и совеста. Одете не во пределот, туку во одделенијата на воениот комесаријат, единиците за територијална одбрана, волонтерското движење, информативните трупи или едноставно работете стабилно и совесно на вашето место, со полна сила, за заедничка цел.
Сите се променивме. Некој повторно се роди. Како личност, поединец, граѓанин, патриот, едноставно како Украинец. И ова, се разбира, е добра вест. Некој исчезна. Не загина, не умре, туку се раствори. Како личност, индивидуа, граѓанин, како Украинец. И ова всушност не е лоша вест. Нема повеќе да се кочиме.
Направивме избор. За некои тоа е Мариупол. За некои – Монако. Но, знаеме кој е мнозинството. И конечно станавме навистина едно. Нова нација која се појави на 24 февруари во 4 часот наутро. Не е роден, туку прероден. Народ кој не плачеше, не врескаше, не се исплаши. Не побегна. Не се откажа. Не заборави.
Ова знаме ќе биде секаде каде што треба да биде десно. И во Донбас и на Крим. Непријателот мислеше дека ќе го пречекаме со цвеќе и шампањ. Наместо тоа, добил венци и молотови коктели. Чекаше овации, но слуша „плескања“.
Окупаторот веруваше дека за неколку дена ќе биде на парада во центарот на нашиот главен град. Денес, можете да ја видите оваа „парада“ на Khreshchatyk. Доказ дека непријателската опрема може да се појави во центарот на Киев само во таква форма. Изгорена, уништена и уништена.
Не ни е важно каква војска имате, ни е важна нашата земја. За тоа ќе се бориме до крај.
Се држиме шест месеци. Тешко ни е, но ги стегнавме тупаниците борејќи се за нашата судбина. Секој нов ден е нова причина да не се откажувате. Затоа што, откако поминавме толку многу, немаме право да не стигнеме до крајот. Кој е крајот на војната за нас? Велевме: мир. Сега велиме: победа.
Нема да бараме разбирање со терористите. Иако го разбираме рускиот јазик што дојдовте да го браните. И уби илјадници луѓе што дојдовте да ги ослободите.
А Џонсон, кој зборува англиски, ни е многу поразбирлив и поблизок од убијците, силувачите и ограбувачите кои тоа го правеа на руски.
И не седнуваме на преговарачка маса од страв, со вперен пиштол во главата. За нас најстрашното железо не се проектили, авиони и тенкови, туку окови. Не ровови, туку окови.
А рацете ќе ги кренеме само еднаш – кога ќе ја прославиме нашата победа. Цела Украина. Затоа што не тргуваме со нашите земји и со нашите луѓе. За нас Украина е цела Украина. Сите 25 региони, без никакви отстапки и компромиси. Овие зборови не ги знаеме, тие беа уништени со проектили на 24 февруари.
Донбас е Украина. И ние ќе го вратиме, каков и да е патот. Крим е Украина. И ние ќе го вратиме. Каков и да е патот. Не сакате вашите војници да умрат? Ослободете ги нашите земји. Не сакаш твоите мајки да плачат? Ослободете ги нашите земји. Ова се нашите едноставни и јасни термини.
Слободните луѓе на независна Украина!
Овој ден се соочуваме на различни места. Некој е во ровови и копачки, во тенкови и IFV, на море и во воздух. Борба за независност на фронтот. Некој е на пат, во автомобили, камиони и возови. Борба за независност преку доставување на она што е неопходно за оние на фронтот. И некој е на паметен телефон или на компјутер. Исто така, борбата за независност со собирање средства за оние што се на патот да имаат што да им донесат на оние што се на фронтот.
Овој ден го чекаме во различни околности, услови, па дури и во различни временски зони, но со една цел – зачувување на независноста и победа на Украина!“, истакна украинскиот претседател Зеленски
