Пишува: ЏАБИР ДЕРАЛА
26 октомври (2022) беше значаен, но и многу напнат ден за Северна Македонија. Претседателката на ЕК, Урсула фон дер Лајен ја посети земјата со повеќе добри вести.
Фон дер Лајен донесе добри вести
Европа ќе ѝ помогне на земјата со 80 милиони евра беше една од двете вести што најмногу го привлекоа вниманието на јавноста.
Договорот за Фронтекс беше потпишан и на македонски јазик, по 4-годишното вето од Бугарите, беше втората добра вест. Имаше и низа други добри вести што можеа да се извлечат од нејзините средби и изјави. Помош и поддршка во текот на евроинтеграцискиот процес, финансиска, политичка, безбедносна.
Од посетата на Фон дер Лајен, втора во само три месеци, добивме и потврда за посветеноста на ЕУ ширум да ги отвори своите порти и да го поддржи интеграцискиот процес за нашата земја. Истовремено, тоа значи и признание за напорната работа и спроведувањето политики во земјава.
Признание за успехот, наспроти последиците од режимот, светската криза, национализмот и хибридните напади од Русија
Тоа се политики што се спроведуваат веќе со години; време во кое македонското општество се бори со последиците од клептократијата и структурното насилство што 11 години ги спроведуваше режимот на Груевски, сиромаштијата, национализмот и хибридните напади од Русија.
Со тенко мнозинство во парламентот зад себе, владата во овој релативно краток период реши тешки историски прашања, а паралелно со тоа се соочуваше со секојдневните предизвици на сите граѓанки и граѓани.
Сарацин ја потврди долгогодишната поддршка од Германија
Дојде и Специјалниот пратеник на германската влада за Западен Балкан, Мануел Сарацин. Овој извонреден германски политичар, секогаш искрен и директен, со исклучителна бистрина и богатство на мислата, разговараше со владата, невладините организации и опозицијата. Ја потврди поддршката од Германија за Северна Македонија, толку јасна и непоматена, конкретна и цврста – сите овие години.
Претпоставувате, вестите за средбите на Сарацин со Мицкоски беа неспоредливо побројни отколку неговите бројни средби со сите други. Сигурно редакциите процениле дека или биле неважни или за да одржат „баланс“. Или и двете. Веројатно, според тие медиуми, не е ни важно што Сарацин бил во земјата, туку затоа што се сретнал со Мицкоски. „Балансирано“.
Закани со бомби
Истиот ден кога дипломатско политичката агенда беше богата и набиена, во Скопје имаше лажни закани за поставени бомби во осум средни училишта. Полицијата реагираше брзо и професионално, немаше паника, ниту повредени при евакуацијата. Сообраќајот беше отежнат, но течеше. Вообичаените извори на дезинформации, интернет медиумите блиски до радикалните националистички партии и политичари (знаете кои се) објавија текстови чија цел беше да предизвикаат паника и штета. Иако може да се претпостави, но никој не го кажува тоа (сѐ уште), заканите со бомби имаа цел да кажат нешто во врска со македонската ЕУ агенда…
Сепак, дотука, сосе заканите за бомби, се чини, тоа беше еден типичен европски ден за нашата земја. Но потоа, падна мракот…
Да, потоа падна мракот…
Вечерта, Мицкоски, во полумрачната просторија на, инаку, пространиот општински комитет во Велес, во својата редовна состојба. После таков ден, па дури и по средба со висок германски политичар, Мицкоски е неспособен да види било што освен катастрофа.
„Вечерва бев на состанок со Општинскот комитет Велес. ВМРО-ДПМНЕ останува најорганизираната и најголема политичка сила која дава отпор и ќе ја смени најкатастрофалната власт во земјата, а потоа ќе одговараат за сите криминали, тајни имоти, броила и дезертирања во името и на грбот на Македонија“ – напиша контрашов на својот ФБ профил.
Морам да повторам – „најорганизираната и најголема политичка сила која дава отпор“. Тугооо! На што му дава тој отпор со организирана и голема политичка сила? На ЕУ интеграциите? На 80 милиони евра што ги добиваме за решавање на итни прашања среде светска воена и економска криза? На македонскиот јазик со кој се потпишуваат спогодбите? На повторените гаранции (првиот пат ја спречија со вувузели во парламентот) од првиот човек на Европска Комисија дека македонскиот ќе биде еден од официјалните јазици на ЕУ? На поддршката од Германија? На безбедноста и солидарноста што нашата земја ги ужива од најголемите демократии на светот? Прашањата можат да се нижат во бескрај, но одговор од изразот на лицето на Мицкоски и уште помалку од неговите зборови – не може да се добие.
На крајот, сепак, ми остана нејасно – дали Мицкоски прави будала од себе или од сите останати? И зошто, со каква цел? Може и наградно прашање да биде. Честам кафе за најдобриот одговор.
Дозволено е преземање на текстот според лиценцата Creative Commons 4.0.
