Јана Андреевска за Скопје „Европска престолнина на културата“ 2028: На секој агол има по една обложувалница како бесрамен маркер

Ќе успееме ли за помалку од четири години да направиме Скопје да блесне во сиот свој сјај и да го претставиме во најдобриот културен центар досега, како би можеле пред светот да се гордееме со титулата „Европска престолнина на културата“ во 2028?

Композиторката Јана Андреевска за Скопје „Европска престолнина на културата“ 2028, во изјава за Фронтлајн вели: На секој агол има по една обложувалница како бесрамен маркер

„Скопје денес е исклучително загаден град, полн со отпад, токсична енергија, звучен и визуелен невкус и агресија.

Од мене, како од човек од уметноста, би се очекувало, и јас тоа ќе го кажам, дека еден град со посакуваниот статус треба да има извонредна културна понуда, светски имиња на концертните подиуми, во галериите, на театарските сцени, архитектонски објекти за тие намени по светски стандарди. Но… Може ли тоа да биде така, ако на тие настани влеземе со чевли што од дома до влезот на настанот се извалкале како никогаш да не биле исчистени, и ако на патот до таму поминеме покрај контејнери, згора и растурени? Ќе се чувствуваме ли културно ако при секое излегување од дома, сеедно дали како пешаци, на велосипед или во автомобил, мора задолжително да се ставиме во модус за преживување и да ги вклучиме на максимум сите сетила за да не бидеме изгазени, нападнати, испцуени, а тоа сепак да ни се случува барем дватрипати во денот? Ќе почнеме ли конечно звучното загадување да го третираме како штетно за нашето тело и психа во иста мерка како она на воздухот, водата и почвата, та во јавните објекти да можеме да разговараме нормално и покрај музиката во позадина, а дома да можеме да си го најдеме мирот наместо да доживуваме редовна агресија од прегласната, па згора на тоа ем лоша ем лошо изведена музика од блиската кафеана? Каква е таа европска престолнина, па уште на културата, во која на секој агол има по една обложувалница како бесрамен маркер за очајот во кој се западнати луѓето, очај во кој како за сламка се фаќаат за вербата дека нешто ќе им се ‘падне’?

Нашиот капацитет за сите неопходни промени зависи најмногу од тоа, да сакаме градот и животот во него да ни бидат пред сè убави и здрави за нас самите, независно дали ќе станеме европска престолнина на културата или не. Не сум сигурна дека за четири години ќе успееме на тој начин да се засакаме себе си, бидејќи до сега со децении наназад на дело го покажуваме обратното.“, изјави Андреевска.

Текстот е дел од 13 изјави на уметници и културни работници собрани во „ризницата“ на темата со наслов: За Скопје „Европска престолнина на културата“ 2028 – Од улична некултура, до културна метропола.

Поврзано: 

За Скопје „Европска престолнина на културата“ 2028 – Од улична некултура, до културна метропола