Група научници смислиле план за заштита на видовите на Земјата во криогено биорепозиториум на Месечината.
Наменет да спасува видови во случај на катастрофа на Земјата, планот користи кратери кои се трајно во сенка и затоа доволно ладни за да се овозможи криогенско зачувување на биолошкиот материјал без употреба на електрична енергија или течен азот, според истражувањето на група предводена од научниците од Смитсонијан, објавен минатата недела.
Трудот, објавен во списанието BioScience, се потпира на успешното криопрезервирање на примероци од риба и наведува метод за создавање биорепозиториум што би ги чувал примероците од другите видови безбедни.
„Првично, лунарното биорепозиториум би ги таргетирало најзагрозените видови на Земјата денес, но нашата крајна цел би била криопрезервација на повеќето видови на Земјата“, рече Мери Хејгедорн, истражувачки криобиолог во Националниот институт за зоолошка градина и конзервација на Смитсонијан (NZCBI). ) и главен автор на трудот.
Идејата за лунарното биорепозиториум е инспирирана од Глобалниот трезор за семиња во Свалбард, на Арктикот во Норвешка, кој складира повеќе од милион сорти на семиња со цел да се заштити разновидноста на културите.
На трезорот му се закануваше поплава од одмрзнувањето на мраз во 2017 година, што ги истакнува опасностите од климатските промени, се вели во соопштението.
Иако растителните клетки може да се складираат во арктичките услови, животинските клетки мора да се чуваат на уште поладно, најмалку -196 степени Целзиусови, за да се зачуваат.
За да се постигнат потребните температури на земјата, потребно е снабдување со течен азот, електрична енергија и човечки персонал.
Но, во случај на глобална катастрофа, снабдувањето со кој било од овие три елементи може да биде ранливо, ставајќи го во опасност спорното биорепозиториум.
За да го намалат овој ризик, Хагедорн и тимот размислувале за тоа како криопрезервацијата може да се постигне пасивно, што е невозможно на Земјата, и затоа се одбира тоа да е на Месечината.
Месечевите поларни региони се дом на кратери кои се во постојана сенка поради нивната ориентација и длабочина и можат да достигнат температури до -246 степени Целзиусови.
Тимот потоа размислувал како да го блокира зрачењето што би ја оштетило ДНК на примероците и предложил нивно складирање под земја или во структура со ѕидови направени од лунарни карпи. Потребни се дополнителни истражувања за да се проучат ефектите од изложеноста на радијација врз криопрезервираните примероци, како и ефектите од микрогравитацијата, се вели во соопштението.
„Ова има за цел да помогне во неутрализирање на природните катастрофи и, потенцијално, да го зголеми патувањето во вселената. Животот е скапоцен и, колку што знаеме, редок во универзумот. Ова биорепозиториум обезбедува друг, паралелен пристап за зачувување на скапоцениот биодиверзитет на Земјата“, рече таа.
Роб Брукер, шеф на еколошките науки во Институтот Џејмс Хатон во Шкотска, кој не беше вклучен во истражувањето, рече дека трудот „е интересна и провокативна статија која ја нагласува загубата на биолошката разновидност на Земјата и критичната потреба да ги зголемиме нашите напори за нивна заштита“.
Сали Кит, виш предавач по морска биологија на Универзитетот Ланкастер, која не беше вклучена во истражувањето, имаше слични грижи.
„Широкиот пристап нуди интересен мисловен експеримент и може да доведе до иновативен технолошки развој, меѓутоа, тешко ми е да ја видам неговата употреба во итна борба за минимизирање на брзата загуба на биолошката разновидност“, рече таа за Си-Ен-Ен, додавајќи: „Колку шуми, коралните гребени и слатководните езера би можеле подобро да се зачуваат токму сега, наместо трошоците за лансирање ракета на Месечината?
Подготви: Ј. Ѓ.
