Штом ќе започнат внатрешнополитички проблеми како што се протестите, Вучиќ веднаш посочува на непријатели од соседството и неправда кон Србите во регионот, се наведува во статија на Данас.
Но, Вучиќ не го користи Додик колку што би сакал, велат соговорниците на „Данас“, коментирајќи дали претседателот на Србија, Александар Вучиќ, ја користи ситуацијата во БиХ со Милорад Додик, претседателот на Република Српска, за да го одвлече вниманието на домашната јавност од ситуацијата во Србија.
По пресудата на судот во Босна и Херцеговина и одземањето на мандатот на претседателот на РС, Милорад Додик, официјален Белград донесе одлука да не ја почитува одлуката на судот. Вучиќ прави национална трагедија од тоа, додека протестите во земјата не се смируваат.
Во такви околности, прашањето е дали Вучиќ, застанувајќи за Додик, промовирајќи србство и поврзаност на делови од друга држава со Србија, го одвлекува вниманието пред изборите и се обидува да го задржи тој дел од своите гласачи со вишок патриотизам кои се чувствуваа предадени во изминатиот период. Со други зборови, дали Додик е „корисен идиот“ за Вучиќ?
Сеад Нумановиќ, уредник на порталот politicki.ba, за „Данас“ вели дека константата на политиката на Александар Вучиќ е дестабилизација на Босна и Херцеговина.
– Јасно го видовме ова преку декларацијата на „Сèсрпското собрание“. Таа беше „круна“ на тие активности – наведува тој.
Нумановиќ посочува дека Вучиќ го користи Милорад Додик, исто како што овој го користи него.
– Тоа е болен сојуз на измамници и неискрени. Бидејќи, паралелно со неговата „поддршка“ за Додик, Вучиќ му се потсмева пред странците кои мислат дека ова е неговиот плус. Додик не му останува должен. И тоа го чини премногу, бидејќи Вучиќ мора да влезе во земја со него. Со некои други лидери на босанските Срби би било незамисливо. И тука Вучиќ едноставно го мрази Додик. Сепак, овој е премногу силен и не може да се справи со него туку-така. И често му треба – вели Нумановиќ.
Политикологот Борис Варга, вели дека Вучиќ е доволно долго во политиката за да разработи разни механизми на заштита и трговија за да ја зачува својата моќ.
– Од воведувањето на повеќепартискиот систем, Србија е квазидемократија три и пол децении, а две третини од нив беа автократски персонални режими на Слободан Милошевиќ и Александар Вучиќ. Вториот учеше од грешките на првиот и го подобри деспотскиот систем. Постојат многу сличности помеѓу регионалните политики на Вучиќ и Милошевиќ.
Ова е основата на големосрпската политика, каде што територијалното таканаречено српско прашање е секогаш во фокусот и се однесува на Босна и Херцеговина, Црна Гора и Косово. Единствената разлика е што воениот потенцијал на Србија беше смачкан во војната со НАТО, а Вучиќ ја научи лекцијата дека не треба да се конфронтира со Западот – објаснува тој.
И тоа го привлекува вниманието на фактот дека штом ќе започнат внатрешнополитички проблеми како што се протестите, Вучиќ веднаш посочува на непријатели од соседството и неправда кон Србите во регионот.
– Регионалната политика е полигон за Вучиќ да ја зачува сопствената поддршка во надворешната политика, каде што се претставува, како и Милошевиќ, како фактор на стабилност кој е и контролор на кризи. Ова му дава можност да се сретне со најголемите светски лидери поради сè уште кревката стабилност на Западен Балкан и на тој начин да се претстави како влијателен меѓународен играч – вели Варга.
Понатаму, Варга посочува на фактот дека штом ќе започнат внатрешнополитички проблеми како што се протестите, Вучиќ веднаш посочува на непријатели од соседството и неправда кон Србите во регионот.
– Регионалната политика е полигон за Вучиќ да ја зачува сопствената поддршка во надворешната политика, каде што се претставува, како и Милошевиќ, како фактор на стабилност кој е и контролор на кризи. Ова му дава можност да се сретне со најголемите светски лидери поради сè уште кревката стабилност на Западен Балкан и на тој начин да се претстави како влијателен меѓународен играч – вели Варга.
Регионалната политика е полигон за Вучиќ да ја зачува сопствената поддршка во надворешната политика, каде што се претставува, како и Милошевиќ, како фактор на стабилност, кој е и контролор на кризи. Ова му дава можност да се сретне со најголемите светски лидери поради сè уште кревката стабилност на Западен Балкан и на тој начин да се претстави како влијателен меѓународен играч – посочува Варга.
И додава дека, како и Милошевиќ, политичарите од Република Српска, во овој случај Додик, се важни за Вучиќ сè додека може да постигне политички придобивки преку него на внатрешен и надворешнополитички план.
Д. Т. / Цивил Медиа
