Пишува: ЏАБИР ДЕРАЛА
Тричковски пишува истовремено со страст и со длабоко промислување. Неговата ерудиција и професионалното искуство зрачат од секој параграф од неговите колумни кои се вистински литературни дела. Тој е бестрашен и бескомпромисен писател кој се соочува со табуата, ги разоткрива невистините и го предизвикува статус квото во општеството.
Многумина го споредуваат Тричковски со големи имиња од историјата и сегашноста во политичкиот и општествениот живот на големи земји. Сјоран и Шарли Ебдо се дел од тие споредби, што ја прават неговата појава и работа подеднакво значајна и влијателна за нашето општество. Тие споредби се ласкави и точни.
Истовремено, таквите споредби покажуваат една наша снисходливост кон големите имиња, култури, јавности и истории. Тоа воедно е признавање на нашата маленкост и безначајност.
Мислам дека Тричковски ги заслужува сите тие споредби со големите луѓе, но истовремено, мора да констатираме дека тој е неповторлив и – неспоредлив. Не е никакво посебно откритие ако се каже дека неговите колумни се своевидни општествени, културни и политички вивисекции кои одат далеку зад тоа што може да се види на прв поглед.
Тричковски поседува ретка способност да ги анализира и разобличува мотивите, изворите и протагонистите на деструктивните, антидемократски и насилнички идеи и однесување во политиката и општествениот живот.
Творештвото на Тричковски е исукан меч во безмилосен напад врз табуата и предрасудите, лажниот морал, фабрикуваната историја и гротеската на тапоглавците и криминалците во политичкото мочуриште. Во неговата супериорна интелектуална лабораторија се разобличуваат носителите на болестите и растројството во општеството, а воедно се нуди вакцина за секоја од тие болести… Тричковски е бескомпромисен и бестрашен, постојано во битка со непрегледната зомби пешадија на неписменоста, глупоста, лакомоста и злобата. Неговиот израз е пребогат и слоевит, а истовремено крајно провокативен, директен, лишен од формалности, флоскули и еуфемизми, на моменти и некоректен. А како поинаку!?
Секогаш кога се соочени со фактите на реалноста и со острите оценки за нивното деструктивно дејствување, овчарите се бранат со „експертизи“ и со „анкети“, барајќи од прогресивниот дел на општеството да ги „докаже“ своите тврдења. И тоа најчесто го прават преку своите канали за комуникација длабоко вкопани во медиумите и невладините и тинк-тенк организации. Тоа е како џелатот да бара од вас да му докажете дека е џелат. Вие сте ја му ја покажале главата од која шишти крв, која џелатот ја отсекол. А тој ви вели дека тоа е лага и дека вие сте предавник.
Таа реалност е околу нас и во нас, но значајни општествени и медиумски вложуваат максимални напори и пари за да фрлат мрежа на очите на луѓето. Тричковски ја разоткрива токму таа реалност. Ја трга густата мрежа од очите, ја соголува лагата и ја прикажува реалноста таква каква што е. Тоа често предизвикуваа болка и чувство на непријатност, но тоа е неизбежно. И слепиот ако прогледа, светот, колку и да сакал да го види, му предизвикува жестока болка.
Тричковски е веројатно еден од ретките интелектуалци кои целосно, докрај и сеопфатно ги разбира принципите на мултикултурализмот и интеркултурализмот. Тој е антинационалист кој целосно и со длабоко промислување ги разбира сите суптилности на односите меѓу заедниците. И без калкулација или било каква резерва, тој ги соопштува сите свои идеи и ставови против дискриминацијата.
Јас сум дел од една група интелектуалки и интелектуалци кои со децении се борат да обезбедат слободен и неограничен простор за општествена и политичка дебата, за откривање на фактите, за промислување на реалноста и одбрана на демократските вредности. Затоа сме под постојан напад дека сме предавници и што ти не.
Тричковски е наш омилен автор и инспирација да издржиме на Првата линија.
Јас како издавач и уредник на ова дело, како и на книгата „Мојата борба со Македонија“ издадено во 2021 година, ги сметам за мои лични достигнувања и достигнувања на редакцијата Фронтлајн. Ние, на Првата линија, се гордееме со Тричковски и неговите дела.
