Пишува: БРАНКО ТРИЧКОВСКИ
Јас верувам дека министерот за здравство Азир Алиу нема информација дека овошјето и зеленчукот од Трубарево не треба да се јадат. Но може да се погрижи тој процес околу информацијата да го забрза така што пред теве камерите на отровните телевизии, ќе изеде неколку килограми трубадурки пиперки и на тој начин ќе изврши „скрининг“ на овошјето и зеленчукот.
Истото би требало да го стори и премиерот. Не знам како се воздржал или не му текнало тоа да го направи досега.
За Панче треба да се резервира дупла доза, понеже тој е отпорен на отровите што се шетаат по светата земја.
Ако умрат или ако имаат сериозни тегоби, труења и слично, да мора да им го вадат желудникот и две третини од цревата, Владата ќе може да објави дека овошјето и зеленчукот од тој дел на библиската земја не смеат да се јадат.
Освен, се разбира, ако некој не сака да се самоубие бидејќи присуството на овие тестери во јавниот простор му е неподносливо и му делува поотровно од полиниумот со македониумски праисход.
Тоа јас би го нарекол скрининг на највисоко ниво со стопроцентна гаранција. Инаку овој омилен термин, демек, „скрининг“ на власта врз луѓето кои учествувале во гасењето на пожарот или во време на пожарот си ја копале нивата, е сигурен знак дека надлежните, народски кажано, се обидуваат да го импресионираат отруениот народ и да му кажат: јади, диши и еби се, слободно.
Сѐ е под контрола.
Дури и твојата смрт.
Како што ги „скринизираа“ родителите и блиските на изгорените деца во кочанската шупа на власта, односно на власта како шупа.
Шупетина.
Не барајте ништо од тие скотови, драги кочанчани, и ако нешто се обидат да ви дадат, отерајте ги у пизду материну. Тие никогаш нема ништо да ви дадат ако не прифатите заедно со вашите деца, да се извалкате малку во нивното срање.
Проблемот со црвените линии е во тоа што сдсм ги црта хоризонтално, демек, класично, како некоја граница, логорска бодликава жица низ која е пуштена струја со висок напон, а вмро ги црта вертикално и тие на луѓето од внатре, а и на тие од надвор им делуваат како затворски решетки.
Кога се исцртани истовремено црвените линии формираат безброј крстови кои се знак дека македонскиот идентитет е вкочанет како што се вкочанети сите мртви нешта што пред да почнат да ги бранат со линии, биле живи.
Оваа приказна со линиите е најдобрата монтипајтонска заебанција со македонскиот идентитет.
Самоосвињување.
Ред карпетот што им беше понуден за интеграција во Европската унија, Македонците го растурија како што разиграни кучиња растураат јастуци и од него направија безброј црвени линии.
За бесење.
Заплеткувањето на Македонците во црвените линии е трагично, сигурно, но повеќе од тоа е тажно.
Ние сме вештачка нација како и сите други, но никоја не е волку извештачена колку што е македонската во вморонското издание.
Си дозволувам да кажам дека инфантилната иницијатива на сдсм, ако ништо друго, имаше благородни намери. Како што имаше и идејата на Заев „Едно општество за сите“.
И која вмороните ја претворија во платформа за враќање на власт по пат на кочење на државата во секој поглед, пред сѐ, во врска со евроинтеграциите.
Ова што го прави Мицкоски не е политика.
Тоа е диверзија.
Тоа мора да и се принесе на јавноста како пастрмајлија со литро ипол црно вино.
Опредметена.
Со тоа што ќе се каже дека во диверзијата на Христијан, односно, пошироко, диверзијата на христијанството предводено од штрумфовите во светиот синод, во воздух нема да одлета некој мост, пругата што сѐ уште не е изградена или „Матка“, убаво ме потсети Лазо, да има Стојан Че што да спасува со својот Ер трактор, не е ова филм, туку државата и нацијата сосе историјата и спомените за себе.
По дватриесет години ќе се јават слики на Фејсбук: Тука беше МАНУ, а тука Институтот за македонски јазик, овие урнатини се дел од некогашната влада на Северна Македонија, итн. итн.
Мислам дека ние немаме уставно решение за политиката која е диверзија или за диверзијата која се маскирала во политика. Еден човек не би смеел да има надлежности по свое наоѓање да ја закочи целата држава и перспективите на два милиони граѓани. Затоа што има лоши намери, затоа што неговата партија е токсична или просто затоа што мисли дека така ќе го брани идентитетот.
Кој идентитет, јебо те идентитет.
