Пишува: ЏАБИР ДЕРАЛА
На кој начин гласањето на македонските пратеници во македонското Собрание може да предизвика нееднаквост и загрозување на уставните темели на државата? Каде во Уставот имаме одредба кој за што смее да гласа, според етничката припадност? Јас навистина не гледам каде тоа во Уставот етничката припадност е „предуслов“ за тоа колку некој смее или не смее да биде засегнат со прашањата на државата.
Но радикалите излегоа со „математички“ анализи за етничката структура на тие што гласаа за европскиот предлог во парламентот на 16 јули. Тие се во паника, бидејќи ова е голема победа на македонската држава. Првата меѓувладина конференција во Брисел ќе се одржи веќе во вторник, на 19 јули, а со тоа, по 17 години чекање, нашата земја конечно ќе зачекори на европскиот пат. Но за нив, тоа е „преседан“ затоа што и не-Македонци гласале за предлогот, та дури и биле побројни! А тој „преседан“ и „вовед во долготрајна криза“ го поддржала токму Европската Унија! Катастрофа!
За овие големи „математичари“ не е важно што дури 68 пратеници гласале ЗА и НУЛА ПРОТИВ, туку што се тие по етничка припадност. Што е следно? Трака на ракавот на секој не-Македонец?
Дали, по логиката на рашистите, не-Македонците во македонската фудбалска репрезентација треба да даваат помалку голови отколку чистите Македонци во тимот? Ако случајно не-Македонците дадат повеќе голови, меѓународниот судија треба да биде повикан да ги поништи „вишокот“ голови. Така?
Или, ако повеќе не-Македонци добијат меѓународни признанија и награди за достигнувања во спортот, науката или уметноста, да ги вратат или да им ги препуштат на чистите Македонци. Според таа етно-логика, треба да добиеме одговор и на неколку други прашања.
Колку воздух смеат да земат не-Македонците во споредба со Македонците? Секако не со полни гради, така? Колку леб, а колку сирење смеат да изедат денеска не-Македонците? Колку пиво да испијат?
Според која формула ќе се пресметува правото на не-Македонците да се чувствуваат како граѓани на Северна Македонија? Поточно, во која мерка државјанството е македонско за не-Македонците?
А што бараат Еди Рама и Александар Вучиќ да се солидаризираат со Македонците? Со кое право Вучиќ ги убедува Македонците дека е добро да ги почнеме преговорите? Та тој не е Македонец!
И конечно, да се вратиме на „преседанот“. За кои прашања смеат не-Македонците да гласаат во парламентот, а за кои не смеат? Каде е тоа регулирано во Уставот? Веројатно, според „загрижените“, покрај државјанството, треба да се воведе и друг вид верификација – етничка – за да се одреди степенот на правото според кое можат не-Македонците да се занимаваат со прашања на државата.
Соодветно на ова „финално решение“, Уставот веројатно треба да пропишува и колку долго смеат да живеат не-Македонците и што смеат да работат во земјата. Веројатно, тогаш „загрижените“ НВО експерти и фашо-политичарчиња ќе бидат поспокојни. Или и тоа не е доволно?
Можеби треба да се одреди и големината на гробовите, соодветно на етничката припадност. Или, најдобро – гасни комори! Како што гордо извикуваа на улиците цела недела од јули и во многу, многу прилики во изминатите децении.
ОК, шегата на страна, каде да се обратиме за да добиеме трака?
Текстот е личен став на Авторот. Преземањето е дозволено според условите на Creative Commons 4.0.
