Пишува: ЏАБИР ДЕРАЛА
Медиумите ја киднапираа реалноста. Ништо не се случува надвор од нив. Кој ќе го придобие вниманието на публиката, тој е најдобрата стока на политичкиот пазар. Вредности? Што е тоа?
Времето, поплавата, спасувачките екипи и Господ
Личноста „А“ вели дека надвор врне, а личноста „Б“ вели дека е сончево. Работата на новинарките и новинарите не се состои само во тоа – да ги пренесат (речиси механички) нивните тврдења – туку да појдат до прозорецот, да видат што се случува и да известат дали врне или е сончево. Ова е често повторувана анегдота илустрира што е новинарството. Колку и да е добра, оваа илустрација е, сепак, премногу едноставна и, би рекол, апсолутно застарена. Кога навистина би било така, сѐ би било многу поедноставно.
Всушност… Надвор има силно невреме. Поплавата носи мртви тела од луѓе кои не ги послушале спасувачките екипи. Биле убедени дека „Господ ќе ги спаси“, а не хеликоптерите и чамците што ги пратиле властите. Властите се „дел од западниот сатанистички заговор“ против семејните вредности и не треба да им се верува на нивните „корумпирани спасувачки екипи“. Ќе го чекаат Господ.
Хуманизирање на злосторниците
Некои аналитичари одлично забележуваат дека во медиумите владее лажен баланс. „Пет минути за Евреите и пет минути за Хитлер“ е бравурозна досетка со која се илустрира лажниот баланс во медиумите.
Да направиме еден чекор понатаму. Не само што се воспоставува лажен баланс меѓу жртвите и злосторниците, туку злосторниците се хуманизираат и оправдуваат, а жртвите со време стануваат виновници за тоа што им се случило.
Злосторниците, во најдобар случај, добиваат „благ прекор“ од креаторите на јавното мнение кои потоа дури и ги охрабруваат злосторниците да продолжат со нивната „добра работа“ во иднина, но да го „коригираат“ своето однесување кон жртвите, но секако да останат брутални во спроведувањето на политиките, бидејќи се „праведни“.
Човечки е да се греши, а уште повеќе да се прости, нели?
А жртвите? Најдобро е кога би ги снемало, бидејќи се плачливи и ја заморуваат публиката со своите бескрајни жалби од трагедијата што им ја предизвикал злосторникот. Тоа ја депримира и одбива публиката, не е добро за видливоста на медиумите.
Накратко, злосторниците се хуманизираат, а жртвите се дехуманизираат и стануваат виновници.
Сенки и нијанси
Безвредни, бесмислени и неупотребливи се сите тие силни „анализи“ на медиумите за нивната „објективност“ и „професионалност“. Ништо не значат процентите од мерењата на тоа колку се присутни партиите на власта и опозицијата во медиумите. Како само тие да постојат.
Не навлегуваат во нијансите, а уште помалку во длабоките сенки во кои се кријат медиумските манипулации.
Во тие нијанси и сенки оперираат пропагандните центри од кои се управува со емоциите на луѓето и се замаглуваат или убиваат фактите на реалноста. Со максимална помош на „експертите“ и „аналитичарите“ од граѓанскиот сектор и академијата.
Секојдневен пример за тоа се насловите во медиумите. И најдобриот новинарски прилог може да се упропасти со наслов во кој се искривува суштината на настаните и процесите за кои се известува. А публиката најчесто и не оди подалеку од насловот. И замислете, ова е мал пример во споредба со тоа што навистина се случува.
Кој профитира?
Кој профитира од „објективноста“ на медиумите? Се разбира медиумските газди и оние што ги уживаат плодовите на таа „објективност“ на медиумите – политичките моќници и олигарсите. Да не се залажуваме, новинарските екипи и опинион мејкерите се обични „аргати“ во таа заплеткана игра на влијанија и пропаганда. Да не зборуваме за тоа колку и тие самите се неинформирани и полни со длабоко всадени предрасуди.
Скриената агенда на „објективните“ медиуми може да се опсервира на многу начини, но за пошироката публика таа е помалку видлива или целосно невидлива.
Луѓето (публиката) веќе не можат да сфатат што навистина се случува. Веќе одамна се до таа мера онеписменети што не можат да „прочитаат“ како медиумите им кажуваат кои се проблемите, а потоа ги навигираат нивните постапки кон „решенијата“. Всушност, ги „продаваат“ како мелено месо за плескавиците на трпезата на моќниците кои со дебел, црн фломастер го пречкртале јавниот интерес од својата листа.
