Украинските сили ги завршуваат подготовките за долгоочекуваната пролетна офанзива против окупационите руски трупи, и според сите проценки, генералната оценка е дека тие се подготвени за тоа.
Како што пренесува Гардијан, министерот за одбрана, Олекси Резников на онлајн брифинг во петокот рекол:
„Штом има Божја волја, временски услови и одлука на командантите, ние ќе го направиме тоа“.
Тој не кажа точен датум за кога ќе започне контраофанзивата, но рече:
„Глобално гледано, ние сме до висок процент подготвени“.
Како можен датум за почеток на офанзивата се споменува почетокот на следната недела, конкретно 2 мај.
Кијив веќе неколку месеци подготвува контранапад со цел да ги одбие руските сили од исток и југ.
НАТО во четвртокот соопшти дека нејзините сојузници и партнерските земји и испорачале повеќе од 98 отсто од ветените борбени возила на Украина, зајакнувајќи ги капацитетите на Кијив.
Заедно со повеќе од 1.550 оклопни возила, 230 тенкови и друга опрема, западните сојузници испратија „огромно количество муниција“ и обучија и опремија повеќе од девет нови украински бригади, рече генералниот секретар на НАТО, Јенс Столтенберг.
Свежите украински војници се подготвени да го скршат Путин
Според Телеграф, се чини дека Зеленски успеа да собере вистинска ударна сила. Западот треба да им ги обезбеди потребните алатки.
Зимската офанзива на Русија завршува со крвавиот застој во урнатините на Бахмут во регионот Донбас во источна Украина. Тој напад беше најдобрата шанса за Русија да ја расипе долгоочекуваната украинска контраофанзива.
Сега има само две работи што Русите можат да ги направат: да складираат муниција и да чекаат на претстојниот напад. Нападот може да дојде веднаш штом длабоката кал што е типична за украинската пролет конечно пресуши.
Кремљ всушност почна да се подготвува за претстојниот украински напад веднаш по претходниот украински контранапад, кој започна во јужна и североисточна Украина кон крајот на минатото лето. Искористувајќи ги празнините меѓу исцрпените руски полкови, дваесетина моќни украински бригади се тркалаа на југ кон окупираниот Херсон и на исток од слободниот град Харкив, на крајот ослободувајќи илјадници квадратни милји од руската окупација.
Откако ја стабилизираа новата линија на фронтот, Русите се вкопаа.
„Копање ровови, поставување на одбрана во длабочина“, беше описот на Пентагон за напорите на Русија оттогаш. Руските линии сега се бранат со мински полиња, бетонски противтенковски пречки и земјени берми. На далечната страна чекаат руски трупи.
Според пишувањето на Стандард, во очекување на украинската офанзива, руските сили започнаа со насилна „евакуација“ на цивилите во окупираната област Херсон поради пријавениот напредок на кијивските трупи преку реката Днепро, како индикатор за можниот правец од каде ќе започне офанзивата,
Олександр Самојленко, украинскиот шеф на регионалниот совет на Херсон, рече дека има информации дека евакуацијата започнала во неделата „со изговор за заштита на цивилите од последиците на тешките борби во областа.
Институтот за проучување на војната (ISW), тинктенк организација со седиште во Вашингтон, сугерираше дека украинските сили во регионот воспоставиле позиции на источниот брег на Днипро за прв пат од раните денови на руската инвазија. Русија го негираше извештајот, а Кијив допрва треба да го потврди.
Тоа доаѓа во време на очигледно зголемување на украинската воена активност на југот на земјата, за која некои аналитичари веруваат дека е претходник на долгоочекуваната контраофанзива на Кијив.
Истовремено, руските окупаторски сили во Украина речиси целосно се префрлија на позициска одбрана, а единствените места на фронтот каде што се обидуваат да нападнат е Бахмут, како и обидот за покривање на Авдиивка од север и локализираните борби во Маринка.
Според информации од Главниот оддел на Националната гарда на Украина, руските сили почнуваат да се бранат и во насоките Запорижја и Херсон.
„Во правците Запорижја и Херсон, каде војниците на Националната гарда извршуваат борбени мисии, непријателот почнува да се брани. Немајќи никакви достигнувања на бојното поле, напаѓачите продолжуваат да ги гранатираат нашите позиции. животите на цивилното население во Украина“, изјави на брифинг дописникот на Укринформ, полковник Микола Уршалович, заменик-директор на одделот за планирање на Главниот оддел на Националната гарда на Украина.
Навлегувањето во одбрамбените утврдувања, на едно или повеќе места по должината на 600 милји (965.606 километри) долгата линија на фронтот, ќе биде првата задача на Украинците, откако ќе одлучат дека условите се соодветни за напад. На воен јазик, ова се нарекува „прекршување“. Постигнувањето на пробивање е една од најкомплексните и најризичните мисии во копнената војна.
Нападот на Украина минатата година делумно беше успешен затоа што руските сили сè уште не подготвија обемни утврдувања – што им олесни на Украинците да се пробијат. Руската офанзивата изминатава зима пропадна бидејќи никогаш не успеа целосно да ги пробие одбранбените утврдувања на Украина во и околу Бахмут, Вуледар и другите клучни источни градови.
Се чини дека одбраната на Бахмут, при што доволно долго се задржаа големи окупаторски сили, ќе биде лостот кој ќе овозможи да се тргне во одлучувачка офанзива за деокупација на привремено заземените територии на Украина, нешто слично како кога „жртвувањето“ на гарнизонот Азов, кој ги задржа руските сили во фабриката Азовстал, ја овозможи победничката украиска контраофанзива што резултираше со ослободување на Кијив.
Наскоро ќе дознаеме дали Украинците можат подобро.
На многу начини, трупите на Зеленски се добро опремени. Благодарение на помошта од нејзините сојузници, Украина има многу опрема за пробивање, вклучувајќи опрема за расчистување мини и специјализирани оклопни инженерски возила. Исто така, има стотици тенкови од британско, германско и полско производство, многу од нив понапредни од нивните руски противници, и борбени возила со ракетни и огнено оружје од Франција, Германија, Шведска и САД.
НАТО и другите сојузнички нации обучија десетици илјади нови украински војници да управуваат со оваа опрема, а Украина ги организираше во околу 20 нови бригади надгледувани од два нови штабови. Киев успеа да ги задржи овие недопрени тешки бригади во резерва дури и кога борбите во Бахмут ескалираа претходно оваа година, умно балансирајќи ја потребата да се задржат Русите против одржување на нивната ударна моќ за идна контраофанзива.
И има две клучни прашања кои би можеле да го ограничат колку успешен може да биде украинскиот напад. Војската на Кијив веројатно има доволно војници, тенкови и артилерија. Но, недостигот на артилериски гранати и ракети за противвоздушна одбрана може да ги остави напаѓачките бригади изложени и ранливи на руската одбрана.
Ако украинскиот напад започне со несоодветна воздушна одбрана и недоволно снабдување со гранати, неговите шанси за успех паѓаат. Многу.
Проблемот со муницијата се развива долго време. Кога Русија ја прошири својата војна против Украина во февруари 2022 година, војската на Кијив сè уште управуваше со екс-советска опрема. Фабриките кои произведуваат ракети и гранати од поранешни советски модели се во Русија.
Во исто време, борбите беа поинтензивни отколку што очекуваа повеќето набљудувачи. Украинската артилерија истрелувала по 8.000 гранати дневно, секој ден повеќе од една година. Во истиот временски период, украинската противвоздушна одбрана истрелува десетици од своите најдобри ракети секој ден. Секоја граната или проектил од советско производство што Украинците го истрелаа беше граната или проектил што не можеа лесно да ги заменат.
Главното решение, се разбира, беше Кијив да ги опреми своите артилериски и воздушни одбранбени батерии со топови и фрлачи од западно производство кои ќе истрелуваат гранати и проектили од западно производство.
Минатиот месец, украинскиот министер за одбрана Олексеј Резников рече дека на украинските сили им треба „муниција, муниција и повеќе муниција“, вклучително и милион артилериски гранати од 155 милиметри за артилеријата од типот на НАТО, за да успее претстојната контраофанзива.
Повеќе муниција е на пат, вклучително и неодреден број дополнителни гранати што администрацијата на Бајден ги вети на 19 април. Два дена подоцна, американскиот секретар за одбрана Лојд Остин им рече на новинарите дека САД и другите сојузници „продолжуваат да брзаат во копнените капацитети за воздушна одбрана и муниција за да и помогнат на Украина да го контролира своето суверено небо“.“.
Но, може да поминат неколку недели за да пристигне помошта откако ќе биде објавена. И Украина не може да чека вечно да ја започне својата контраофанзива. Секој ден на доцнење е уште еден ден кога Русите треба да копаат подлабоко и да го дополнат сопствениот артилериски залихи.
Зеленски, Резников и командантите на првата линија на Украина се соочуваат со тешка одлука за тајмингот. Кој е најраниот датум кога калта е доволно сува и силите на Киев имаат доволно муниција за да извршат пробив? Ако тргнат прерано, офанзивата ќе се заглави во кал и ќе биде на удар од руска артилерија и воени авиони. Ако тргнат премногу доцна, руските утврдувања би можеле да бидат уште позастрашувачки отколку што се сега.
Она што е јасно е дека ако Западот сака да види победа на Украина, а Путин на колена, треба да побара уште подлабоко во сопствени залихи. Украинците се борат не само храбро, туку и вешто: изградбата на моќна стратешка резерва додека ја држат долга линија на фронтот против тешките напади им одзема храброст и генералност. Зеленски и неговите војници имаат вистинска можност да ги турнат Русите назад, само доколку ја добијат муницијата што им е потребна. Колку повеќ и колку побрзо, тоа подобро.
Драган Мишев / Цивил Медиа
