Нова студија ги оспорува тврдењата дека Израел извршил геноцид во Газа по масакрот на Хамас на 7 октомври 2023 година, тврдејќи дека обвинувањата за гладување, неселективно бомбардирање и намерно убивање на цивили немаат потврдени докази.
Извештајот од истражувачите од Центарот за стратегиски студии „Бегин-Садат“ при Универзитетот Бар-Илан, насловен „Демантирање на обвинувањата за геноцид: Повторно разгледување на војната меѓу Израел и Хамас“ (2023-2025), тврди дека наративот за геноцид бил поттикнат од погрешни податоци, некритички извори и хуманитарен систем подложен на манипулација.
Клучен елемент на обвинувањата за геноцид е тврдењето дека Израел намерно го изгладнувал населението во Газа. Студијата тврди дека „тврдењата за гладување пред 2 март 2025 година биле засновани на погрешни податоци, повторувачки цитати и неуспех да се преиспитаат изворите“.
Додека официјални лица на ОН и групи за човекови права тврдеа дека се потребни 500 камиони дневно за да се спречи глад, податоците на ОН од пред војната покажуваат дека Газа во 2022 година имала просек од 292 камиони дневно — од кои само 73 носеле храна.
„Тоа беше целосно доволно за да се задоволи побарувачката“, изјави коавторот на извештајот Дани Орбах, воен историчар од Хебрејскиот универзитет во Ерусалим, за „Фокс Њуз Дигитал“.
Студијата вели дека Израел редовно ја надминувал потребната понуда на храна за време на војната, со просек од над 100 камиони дневно до март 2025 година. За време на договорот за прекин на огнот во замена за заложници, тој број се искачил на околу 600 дневно. „Идејата дека Хамас не присвоил помош е апсурдна“, рече Орбах. „Во секој конфликт, вооружените групи земаат најголем дел од хуманитарните залихи. Имаме документи и сведоштва што докажуваат дека Хамас го сторил тоа“.
Извештајот тврди дека обвинувањата за геноцид се ширеле преку она што Орбах го нарече „обратна инка на информации“. Новинарите и хуманитарните работници во Газа често зависеле од преведувачи и посредници поврзани со Хамас, чии извештаи се проследувале во извештаите на ОН, мејнстрим медиумите и онлајн платформите. „Просечниот Западњак гледа десетици извештаи за израелски злосторства и претпоставува дека мора да се вистинити. Но сите тие водат до неколку извори поврзани со Хамас“, рече Орбах.
Вториот фактор е „хуманитарна пристрасност“ — тенденцијата да се преувеличуваат условите за да се поттикне акција. „Организациите предупредуваат за глад пред да се случи, потпирајќи се на сомнителни факти за да ја променат реалноста. Поставувањето прашања станува неморален чин“, рече Орбах.
Обвинувањето за геноцид, исто така, се потпира на тврдењата дека Израел намерно таргетирал цивили, но студијата признава цивилни жртви додека не наоѓа докази за систематска политика на масакр. Орбах цитира податоци од Би-Би-Си кои покажуваат дека помеѓу мај 2024 и јануари 2025 година, 550 луѓе биле убиени во одредени безбедни зони — само 2,1% до 3,5% од вкупните жртви, иако половина од населението на Газа било концентрирано таму во голем дел од периодот.
„Тоа покажува дека зоните биле релативно безбедни, и покрај тоа што Хамас ги користел за лансирање ракети“, изјави Орбах. Извештајот забележува дека контекстот е клучен, наведувајќи дека Хамас намерно се позиционирал во цивилни области, користел човечки штитови и спречувал евакуации за да ги зголеми цивилните жртви и меѓународната осуда на Израел. „Хамас намерно го изложува сопствениот народ на опасност за да се обвини Израел“, рече Орбах.
Додека критичарите го обвинуваат израелското воено воздухопловство за неселективно бомбардирање, студијата утврдува дека нападите генерално биле насочени кон воени цели, иако цивилните жртви биле неизбежни.
„ИДФ е првата армија во историјата што издава фокусирани предупредувања, испорачува голема хуманитарна помош на непријателска територија и жртвува изненадување за да ги заштити цивилите“, рече тој. „Не можете да се борите против непријател вграден во 500 километри тунели, облечен како цивили, без огромно уништување“.
Студијата посветува посебно внимание на бројките на жртви објавени од Министерството за здравство на Газа, управувано од Хамас, тврдејќи дека тие биле манипулирани за да создадат погрешни впечатоци за демографијата на загинатите. Таа презентира алтернативни статистички модели што сугерираат дека жртвите меѓу борците можеби биле недоволно пријавени, искривувајќи го односот меѓу цивили и борци.
Извештајот вели дека геноцидот бара систематска намера да се уништи народ — нешто што го нема во Газа. „Тука не ги гледате белезите на геноцидна војна“, рече Орбах. „Нема кампањи на силувања, фронтални масакри или егзекуции одблизу. Во други конфликти на Блискиот Исток, десетици такви злосторства се случиле во само неколку часа борба“.
Орбах и неговите коавтори заклучуваат дека обвинувањата за геноцид против Израел се потпираат на политизирани наративи, селективни податоци и експлоатација на хуманитарниот дискурс. „Анализирањето на уништувањето или цивилните жртви без разбирање на тактиките на Хамас е апсурдно“, изјави тој.
