Пишува: БРАНКО ТРИЧКОВСКИ
Не ми е верно дека народот што на денешен ден пред 84 години ја испукал првата пушка и кренал востание, формирал партизански одреди, па бригади и двизии, цела армија за ослободување од клетиот фашистички окупатор кој мислел дека тука е на свое и меѓу своите, е ист народ со овој народ кој како мрсул се влече по митинзите на идејните и национални клонови на тие против кои 1941 година фатил оружје и тргнал во битка да формира своја држава и од народна маса да се конституира како нација.
Ако, сепак, се согласиме дека станува збор за ист народ, тогаш можеме да кажеме дека ние како последни ластари на таа лоза сме составени од еден епски подвиг и од една епска деградација. Спремен сум да заклучам дека деградацијата е обид за враќање на територијата и населението во состојба кои биле пред подвигот.Повеќе на населението отколку на територијата.
Ако развојот на настаните, со драматична помош на македонската неукост, коруптивност и трагичен опортунизам и на вморонската глупост, не ја турат во машината за мелење на историските ентитети и феномени и државата. Затоа политичкиот конфликт меѓу Македонците, е надполитички и ги надминува рамките на демократскиот натпревар и се манифестира како форма на граѓанска војна во и за Македонија.
На силите на страната на подвигот и на силите за Македонија пред подвигот.
На сè или ништо.
Динамиката ја одредува отсуството на свест кај сдсм за таквиот карактер на судирот, и свеста на вмро дека сега му е мајката комитското тесто на светите букви да ја исполни комплетната македонска тава и сите други фактори да ги истисне како воздушни меури.
Односот на силите покажува дека се движиме кон фолклоризирање на Македонците со губење на националната лиценца. Затоа што силите на дегрдацијата се надмоќни и се во опасна есенска офанзива на локалните избори.
Не на македонсгвото.
Македонците ќе си останат Македонци, ама испразнети од националната супстанца, димензија и легитимација.
Односот може да се промени само со востание во свеста, со културни пробиви на непријателските редови, со уметнички дронови, со подвизи на духот. Рафинериите на вморонските говњари треба да ги растуриме како што Украинците ги растурија руските капацитети за рафинирање на нафтата.
Односно на смртта.
За нас тоа е милион пати полесно.
Не давајте да ве совлада припагандата и субјективното чувство дека поразот не ни гине и дека ќе биде тотален.
Инаку, разбраав дека Мицкоски зел тримесечен неплатен одмор за да учествува во кампањата за локалните избори.
Дали е тоа вистина?
Тој убаво знае дека сите негови кандидати се жива мера сало од кое ниту најголемите мајстори не можат да направат добри чварки, демек хомоиди кои немаат поим од суштината на комуната како социолултурен и економски феномен.
Проблемот е во тоа што и премиерот нема поим. Од друга страна се поставува прашањето: работи ли, во меѓувреме, владата. Одржува ли седници, носи ли заклучоци, одлуки, предлага ли закони, какви политики води во оваа бурно историско време.
Прати ли премиерот телеграма со сочувство по повод поразот на другарот Трамп во трката по Нобеловата нагрда за мир и покрај импозантната миротворна активност во која прекина сто и кусур војни откако оставаше едната страна да наебе скроз на скроз.
Натинг.
Скопје, Куманово, Кратово, Штип, блаблабла исти срања, пролив од бесмисла, но како и сите говна, се фаќа и смрди таа ономатопеја дури и кога на враќање дома митингашите ќе се подзамијат.
Ако народот (ич не го сакам овој збор), на локалните избори не покаже знаци на будење и освестување, тогаш слободно можеме во Мууу Зејот на револуционерната борба против слободата да инсталираме восочна фигура на исчезнатиот национално освестен Македонец 1945-2025.
Споменик незнаним јунаку.
Можам да позирам, ако ми дадат добар хонорар.
Морам да завршам со автопарафраза на темата која ме смести во приоритетна категорија на лица за информативни разговори, со експресна полициска достава, очигледно диктирана од највисоко ниво:
На радиоактивните телевизии и портали со лого од кама и пиштол врз пресно комитско говно, оди веста дека на плоштадот вмро е забележан голем куфер во кој, според соопштението на тајната организација
Црвенан фракција, се наоѓа распарчаното тело на Христијан.
Замислете какво разочарување меѓу здравиот дел ор македонскиот народ ќе се случи кога антитерористичките единици ќе соопштат дека куферот бил празен.
Хахаха!
Среќен празник драги пријатели.
Борбата никгаш не смее да престане.
Грешка беше што многумина, безмалку целата нација, помислија дека слободата е место за уживање.
Специјално за ПРВАТА ЛИНИЈА | Личен став на Авторот | Сите права се задржани.
