пишува: БОРЧЕ БОКИ ТРАЈКОВСКИ
Заради многу сомнителни ситуации во судиските одлуки на фудбалските натпревари, не заради тенденциозноста на судиите, можеби заради нивната објективна спреченост да го видат тоа што го досудуваат/недосудуваат, можеби заради корумпираноста и поткупливоста, туку заради бројната публика која не може повеќе да се смета за глупава и тенденциозна заради фактот „судијска е задња“, па едните да се радуваат при тотално погрешно досуден пенал, другите да се чувствуваат поразени заради истата одлука, сосема неправедно, намерно, и извикуваат „судија педер“, ФИФА воведе прво: плус двајца судии кои ќе трчаат позади головите на тимовите, и најново, воведе таканаречен ВАР систем, каде играта се прекинува додека судиите не ја проверат сопствената одлука, и да донесат конечна пресуда, дали е пенал, или не е, дали е гол постигнат од “офсајд“ или не, дали топката ја преминала гол линијата или не. Ниту фудбалерите трчаат по судиите за да им “ибат“ мамето, ниту публиката ги пцуе и колне. Така е во денешниот современ фудбал. Во врвниот европски и светски фудбал…
Во политичките натпревари нема шанса за воспоставување ВАР систем. Има судови, па на тие судови други судови, комисии, официјални состаноци, дополнителни разговори и преговори, дипломатски притисоци и убедувања, реформи, после кои се носат одлуки зад затворени врати, а публиката нема прилика да ја види снимката според која “судиите“ ја донеле одлуката. Имаат строги правила. Правото на вето е свето. Нема врска што е неправедно и глупо. Тоа е право кое можат да го искористат и глупавите и малоумните, и реалните и нереалните, и националистите и сите. Во публиката едните продолжуваат да пцујат, другите да ликуваат. Дури ни за мерење на нивото на политичките глупирања во одлуките на ЕУ нема ВАР систем. Сите знаат дека се изглупирале заради глупавоста на една членка која го искористила ветото, ама не може да се провери одлуката, за публиката да стивне…
На политичкиот, и оној граѓанскиот, на елементарно здравиот европски разум, не му требаше ВАР систем, за сите однапред да ја елиминираат Бугарија со своите неразумно глупи барања од Македонија, но, ова не значеше дека ЕУ истите ќе ги прогласи за такви. За нелегитимни, за билатерални, за апстрактни, за глупави барања, и да ја шутне Бугарија од масата на заедницата, па макар само за ова гласање да ја испратеше во ќуш. Не. Тие имаат правила и принципи според кои се однесуваат сите членки на ЕУ. Играта продолжува според тие строги правила и нема шанса да се репризира за да се пресече дали одлуката е правилна или неправилна. ЕУ не може да се вади заради недостатокот на ВАР систем преку кој ќе ги проверат сопствените одлуки, туку, правилата велат дека и тие, колку и да се свесни за глупавоста на мускетарската логика во одредени моменти, “сите за еден, еден за сите“, како овој на Бугарија кон Македонија, и тие ќе мора да продолжат да се глупираат како Бугарите. Јасно им е на сите дека барањата на Бугарија од Македонија за симнување на ветото, се “идиотски“, нелогични и неевропски, па иако треба само малку разум и свесност за да се избегнат “глупирањата“, сите од ЕУ продолжуваат да се глупираат.
Замислувам ваква ситуација. Ако утре или задутре, ЕУ треба да решава за прием на ЛГБТ заедницата во сопствените редови, како рамноправна членка, без разлика што таму веќе има претставници на истата заедница, и да замислиме дека Орбан ќе најави вето на таквата одлука, можеби уште некој, и знам што ќе се случи. На клоци ќе биде тргнат од масата. Навредуван и плукан, прогласуван за недемократ, за човек кој не ги признава правата на самоопределување по родова припадност, дека ги загрозува елементарните европски начела за правото на полово и сексуално самоопределување на луѓето.
Секое вето не е “свето“. Како и да е, драга ЕУ, одлуката да продолжите да се глупирате не е на Македонија, ниту на Бугарија, туку ваша…
Мислам дека се разбираме, овај, нели? Ондак тенкју…
Текстот е личен став на Aвторот. Сите права се задржани.
