пишува: НЕНАД ЈОВАНОВИЌ
Пандов во среда од Прилеп ќе ги брани злосторниците. Да потсетиме, за да не заборавиме: „Крвавиот четврток“ на 27 април 2017 година беше атак најпрво кон Албанците, а потоа кон Заев и сите останати пратеници.
Вчера ја видов објавата на Александар Пандов на неговиот фејсбук налог, повикува на протест пред затворот во Прилеп, па уште го дефинира протестот, релативизирајќи го злосторството и крвавите глави, со зборовите: „За слобода на уставобранителите“.
Луѓето кои ќе се најдат пред затворот во Прилеп, не го релативизираат крвавиот четврток на 27-ми април 2017 година затоа што не знаат што во Собранието се случи, туку го релативизираат крвавиот четврток затоа што многу добро знаат што таму се случи.
Тоа е исто кога некој ќе ви рече: „тоа што имам истетовирано кукаст крст на раката, што сум ја дигал десната рака и сум извикувал ‘Heil Hitler’ не значи дека сум нацист“. И уште ќе ви рече: „кога беше нацизмот, јас не бев роден“. И уште може да ви рече: „како јас би можел да бидам нацист кога во нацистичките злосторства не учествував“. Или во нашиот контекст може да речат: „Јас само ги бранам ‘уставобранителите’“. Па, да, јасно.
Опозиционата стратегија на Александар Пандов и неговата партија може да ја наречеме: „извинете, ние сме малку глупави, ама намерите ни се најдобри“. На прв впечаток ќе биде цинично и смешно, ама нема да биде точно. Опозиционата стратегија (односно политика) се однесува на ревизионизам за блиското минато од 27-ми април 2017 година.
Туку да се вратиме на темата. Кој знаеше за идејата на Груевски за упадот во Собранието? Кој знаеше дека треба да се нападнат Албанците откако Талат Џафери беше назначен за спикер на Собранието? Кој знаеше дека тоа беше најпрво напад кон Албанците, а потоа и напад на сите други? Кој знаеше дека после крвавата главата на Села, следна крвава глава ќе биде на Заев? Вистината е: Сите знаевме!
„Крвавиот четврток“ на 27-ми април не беше никаков изолиран случај, не се работеше ниту за „исклизнување“ од стратегијата според која се одвиваше перманентната граѓанска војна цела една декада во Македонија.
Да заклучиме за вистината која безброј пати е повторена.
Луѓето кои во среда, на 27 април, пред затворот во Прилеп ќе извикуваат „Слобода за уставобранителите“ тоа нема да го прават затоа што не знаат дека се случи злосторство во Собранието, туку обратно, тие ќе ја извикуваат оваа парола затоа што знаат дека се случи злосторство. Александар Пандов ќе извикува „Слобода за уставобранителите“ не затоа што не знае дека се случи злосторство во Собранието, туку обратно, ќе извикува затоа што многу добро знае дека се случи злосторство во Собранието.
На крај, да ви кажам уште нешто. Не постои колективна вина за „Крвавиот четврток“ на 27-ми април 2017 година. Ниту еден човек заради својата припадност не е виновен за тоа што конкретни луѓе од неговиот народ направиле злосторства. Но, кога колективот ќе се впушти во релативизирање или негирање на злосторствата од „Крвавиот четврток“, тој, своеволно и при полна свест, станува соучесник со злосторниците.
Сите права се задржани. Текстот е личен став на Авторот.