Пишува: БРАНКО ТРИЧКОВСКИ
Што ако народот почне да купува бел леб на црно? По цени кои ќе се доближат до цените на говедското месо? Или до рејтингот на Павле Трајаноф и вмро-дпмне заедно. Познато е дека нашиот народ не може без леб и без идентитет. Всушност, лебот е неговиот идентитет. И достоинство.
Бел леб на црно ќе се продава под маса, ќе се доставува во кутии за пица директно во домовите, во тоалетите на ноќните клубови, наместо бел прашок ќе се продава бел леб. Пола за јадење на лице место, што се вика-гнетење, како секс на брзина, пола во внатрешните џебови на јакната за дома и за шверц.
Ќе се фаќаат врски. Корупцијата ќе цвета затоа што за три векни леб по десет евра парче секој мераклија ќе мора да плати уште десет евра рушвет.
Да не правиме муабет дека не мал број луѓе за својата омилена векничка ќе одат во Бугарија или во Србија и Албанија, па и во Грција ќе одат овие од Струмица, Гевгелија и Дојран.
Не знам дали оваа креативност на луѓето, вклучително и нивната спремност од свој џеб да го платат опстојот и развојот на пекарската индустрија која за нив е поважна отколку компјутерската за Калифорнија, е калкулирана при изработката на решението за замрзнувањето на цената, но ако не е, тоа би требало дополнително да биде сторено. Јас ги разбирам благородните мотиви на владата, обаче, сѐ ми се чини дека резултатите нема да бидат според очекувањата. Што, според мене, нема да биде лошо. Цените ќе отидат угоре и народот ќе почне помалку да јаде и помалку да фрла леб, што ќе биде добро за неговото здравје, ако во меѓувреме не премине на колачи.
Маријо, дај ми марамче!
Хахаха!