Пишува: ЏАБИР ДЕРАЛА
Рускиот тиранин и воен злосторник Владимир Путин и понатаму бесрамно парадира на глобалната сцена на манипулациите — никогаш не се повлекува, никогаш не го менува сценариото, само ги менува маските. Една од неговите изведби беше да се претстави како да е спремен за „безусловни“ преговори за прекин на огнот. Дури и го посочи Истанбул како локација за директни разговори. Но, како и секогаш, тоа беше внимателно режирана измама.
Претседателот на Украина, Володимир Зеленски, пристигна во Истанбул подготвен за сериозен дијалог. Путин, сосема очекувано, не се појави. Наместо тоа, испрати функционер без моќ за одлучување, а за тоа време руските ракети продолжија да ги напаѓаат украинските градови. Цивили беа убиени. Домови уништени. Инфраструктура разурната. Толку од „мирот“.
Потоа следеше двочасовен телефонски разговор помеѓу Путин и претседателот на САД, Доналд Трамп. Според Трамп, Путин бил „подготвен да ја прекине војната“. Но, реториката на Кремљ веднаш се врати на старата плоча: пред да има мир, мора да се решат „основните причини“ (руски: коренные причины). Со други зборови, Украина мора да се предаде, НАТО да се повлече, а Русија да ја прекрои Европа според својот диктат.
Тоа е мафијашка дипломатија. Закани маскирани како услови. Насилство што се претставува како разум.
Путин ја игра оваа игра со децении. Вели „мир“, а мисли војна. Нуди „преговори“, а испраќа бомби. Зборува во флоскули додека извршува воени злосторства. Неговите таканаречени мировни иницијативи не се пат кон решение — тие се пропагандни алатки за одложување, збунување, поделба и слабеење на Западот.
И сепак, секогаш кога ќе ја изговори зборот „мир“, дел од светот замолкнува. Некои сè уште се надеваат дека овој пат можеби навистина мисли така. Не го мисли тоа. Никогаш не го мислел тоа. Никогаш нема да го мисли тоа.
Ова е истиот човек одговорен за масовната депортација на повеќе од 20.000 украински деца. Истата власт што таргетира родилишта, убива цивили и намерно ја уништува енергетската инфраструктура. Ова не е само војна за територија – ова е геноциден поход со цел да се избрише украинскиот идентитет, јазик и државност.
Режимот на Путин не е влада – тоа е криминален синдикат облечен во воени униформи и обвиткан со државна пропаганда. Во денешна Русија, вистината е нелегална, несогласувањето е злосторство, а „мирот“ е лага кажана со камено лице.
Руското општество е натопено со токсичен национализам, милитаризам и крвав култ кон насилството – претворајќи го безбожничкиот садизам во „евангелие“ управувано од државата.
Кога Путин вели „безусловно“, тој мисли: дајте ми сѐ. Дозволете ми да го задржам украденото. Оставете ме јас да ја прераскажам историјата. И признајте ме како победник.
Овој театар мора да заврши.
Зборовите се оружје во рацете на Путин. Тој не го користи јазикот за градење мир, туку за да го уништи неговото значење. Неговата верзија на „дијалог“ е стапица. Неговите преговори се пауза за повторно полнење на оружјето. Неговата дипломатија е само оружје за кршење на отпорот.
Тоа е мафијашка дипломатија. Закани маскирани како услови. Насилство што се претставува како разум.
Гледајте како сега се активираат ехо-коморите на Кремљ и странските апологети. Ќе кажат: „Украина треба да учествува.“ „Путин се обидува.“ „Западот мора да попушти.“ Сето тоа е внимателно изработено за да се замагли моралната линија помеѓу агресорот и жртвата. Ова е најстариот трик на Кремљ: лажна рамнотежа, лажна еднаквост, измислени наративи.
Но вистината не е комплицирана.
Вистинскиот мир почнува со целосно повлекување на руските сили — од секоја педа украинска земја, вклучувајќи ги Крим и Донбас. Тоа налага отштета за разурнувањата. Тоа подразбира правда за воените злосторства и злосторствата против човештвото. Овие не се идеалистички барања. Тие се минимум – за човечко достоинство и меѓународно право.
Како што ми рече Роџер Касале, поранешен британски пратеник: „Нема добра вест од Путин – има само лажна вест.“ Во право е. Оваа најнова фарса беше темпирана за да го одврати вниманието од зајакнувањето на сојузите на Украина — особено пораката испратена од Самитот на Коалицијата на Подготвените на 10 мај во Киев.
Сето тоа се случува додека убиствата продолжуваат. Ракетниот терор продолжува. Децата сè уште се киднапирани.
Украина направи сѐ што меѓународната заедница бараше. Се откажа од нуклеарното оружје во 1994 година во замена за безбедносни гаранции — кои Русија ги уништи. Од тогаш, таа се спротивставува со храброст, го брани меѓународниот правен поредок и стои како штит за безбедноста на Европа.
Ниту една нација не сака мир повеќе од Украина. Но мир изграден врз измама не е мир. Тоа е покорност во друго руво. Примирје без правда е само пауза пред следниот напад.
Секогаш мора да останеме отворени за мир – но не за лаги. Не за манипулации. Не за театарот на воените злосторници.
Сетете се на Буча. Сетете се на Мариупол. Сетете се на тишината на депортираните деца.
Путин не е државник. Тој не е партнер.
Тој не е мировник.
Тој е тиранин што ги претвора јазикот, дипломатијата и самата смрт во оружје.
Да се верува во спротивното не е наивност — тоа е соучесништво.
ЦИВИЛ МЕДИА | Ова е колумна со личен политички став на авторот, заснована на тековните истражувања и анализи на руската дипломатија, хибридното војување и наративите на дезинформациите.
Извор: Civil.Today
