Синичките пламенчиња што со векови ги плашеле луѓето во мочуриштата – познати како „will-o’-the-wisps“ – долго се сметале за духови на удавени души. Сега научниците конечно го објаснија феноменот: тие се резултат на палење на метан што излегува од мочуриштата.
Истражувањето, предводено од Ричард Заре од Универзитетот Стенфорд, покажува дека палењето се случува поради „микромолњи“. Кога водата формира ситни капки или меури, на нивната површина се акумулира електричен полнеж. Судирите меѓу големи и мали капки создаваат искри, слични на молњите во невреме, кои можат да го запалат метанот.
Во експеримент со генератор на микро-меури, научниците забележале светкави блесоци, а со додавање на метан тие станале уште поинтензивни. Дури се измерило и зголемување на температурата на водата, што потврдува дека метанот гори.
Ова откритие отвора и пошироки прашања: Заре сугерира дека микромолњите можеби имале улога во создавањето на органски соединенија на младата Земја. Тој ја повторил познатата Милер-Јуриј експериментална симулација на „примордијална атмосфера“ и добил органски молекули дури и во услови што повеќе одговараат на денешното научно разбирање.
Според него, токму реакциите во меурчињата со гас – наместо во разредената атмосфера – можеби создале доволно концентрации на органски материи што довеле до следниот чекор: раѓањето на животот.
