Повеќе од 171 трилиони парчиња пластика плутаат во светските океани, покажува ново истражување чии резултати ги објави Би-Би-Си.
Пластиката ги убива рибите и морскиот свет и потребни се стотици години за да се распадне на помалку штетни материи.
Концентрацијата на пластика во океаните се зголеми од 16 трилиони парчиња во 2005 година, покажуваат податоците, и би можела речиси тројно да се зголеми до 2040 година ако ништо не се преземе, предупредуваат научниците.
Минатата недела земјите потпишаа историски договор на ОН за отворено море со цел да се заштитат 30 отсто од океаните.
За да се обезбеди нова проценка за количината на пластика, група научници ги анализираа податоците почнувајќи од 1979 година и ги додадоа неодамнешни податоци собрани од експедиции кои трагаат по морињата за да соберат пластика.
Пластиката избројана во решетките потоа се додава во математички модел за да се добие глобална проценка.
Тие 171 трилион парчиња пластика се составени од неодамна фрлена пластика и постари парчиња кои се распаднале, изјави за Би-Би-Си Њуз водечкиот автор на студијата доктор р Маркус Ериксен од Институтот 5 Gyres.
Пластиката за еднократна употреба, како што се шишиња, амбалажа, опрема за риболов или други предмети со текот на времето се распаѓа на помали парчиња поради изложување на сончева светлина или механичка деградација.
Дивите животни како китовите, морските птици, желките и рибите голтаат пластика мислејќи дека е плен и може да умрат од глад додека пластиката им го полни желудникот.
Таа, исто така, го наоѓа својот пат во водата за пиење, а микропластика е пронајдена во човечките бели дробови, вените и плацентата.
Научниците велат дека сè уште не знаеме доволно за тоа дали микропластиката има негативно влијание врз здравјето на луѓето.
Концентрацијата на пластика во океаните значително се зголеми од околу 16 трилиони парчиња во 2005 година на 171 трилиони во 2019 година.
Пред 2005 година, концентрациите флуктуираа.
Доктор Ериксен вели дека научниците не се сигурни зошто е тоа така, но тоа би можело да се објасни со построгите закони кои се заменуваат со доброволни договори, разградувањето на пластиката или фактот дека биле собрани помалку податоци.
Професорот Ричард Томпсон од Универзитетот Плимут, кој не беше вклучен во студијата, рече дека проценката се додава на она што научниците го знаат за морското загадување.
– Сите се согласуваме дека има премногу пластика во океанот. Итно треба да се префрлиме на истражувања ориентирани кон решенија, изјави тој за Би-Би-Си Њуз.
Највисока концентрација на океанска пластика моментално е во Средоземното Море, а некои големи пловечки маси се пронајдени на други места, вклучувајќи го и големиот пловечки пацифички остров на ѓубре.
Авторите сугерираат дека промената на нивоата на загадување пред 2000 година може да се должи на ефективноста на договорите или политиките што го регулирале загадувањето во тоа време.
Во 1980-тите, неколку правно обврзувачки меѓународни договори им наложија на земјите да престанат да фрлаат риболовна и поморска пластика во океаните, како и да исчистат одредени количини.
Подоцна следеа доброволни договори, за кои авторите велат дека можеби биле помалку ефективни и може да го објаснат зголемувањето на пластиката од 2000 година наваму.
Авторите тврдат дека решенијата мора да се фокусираат на намалување на количината на произведена и искористена пластика, наместо да се исчистат океаните и да се рециклира пластиката, бидејќи тоа е помалку веројатно да го спречи протокот на загадување.
Истражувањето е објавено во научното списание PLOS ONE.
