Пишува: БРАНКО ТРИЧКОВСКИ
Отидов на два часа на Кодра фура да ги сумирам резултатите од јавната расправа за препораките.
Моите наоди не се препорачуваат за патриоти со слабо срце.
Интелектуалните фазани, гуски, и клукајдрвци, кои од тополите на вмро-дпмне сереа врз болидот на македонските перспективи, денеска се ко усрани голуби.
Инерцијата ги тера да пуштат уште по некое гомце, но тоа не е тоа што беше и тоа што тие мислеа дека ќе има сила да го блокираат заедничкото возило.
Птиците на граклестиот македонизам се, помалку или повеќе, свесни за три работи:
Прво, дека ја губат битката со модерноста, второ, дека нивната патриотска аргументација никој сериозен не ја ебе и трето, дека нивната аргументација им се разоткрива како валкана, лажна, смрдлива и празна, како буре без зелка во пролет и дека не случајно никој не ја ебе.
Кикифрики е како осамен дикси на разбиената војска на ропската конфедерација на полето кај Гетисбург, Ванковска е ко хоспитализирана душа на која сестрите заборавиле да ѝ дадат инјекција, Катица К. е како везилка на гоблен која дури на крајот разбира дека ги згрешила конците на централниот мотив кај Коњите на поило, Милчин е ко типот од лево, а Коцарев типот од десно на галеријата на цртаниот филм чие име го заборавив, Мицко привремено го спаси ковидот, но знае дека болеста што го чека по оздравувањето ќе биде пострашна, а вмро-дпмне не го спасува ништо.
Тоа е.
Во меѓувреме, Американците подготвуваат закон кој ќе го натера прорускиот оркестар на македонските патриоти да ги искрши своите инструменти, ако не сака солистите да му бидат искршени.
Комисијата ќе продолжи со препораките за усогласување на наративите со фактите, со респект кон интерпретациите кои за некоја од страните се важни колку и самите факти, со елеганција и внимание како во третирањето на антиката и средниот век.
Фибрата кај широките народни маси е нормализирана.
Луѓето стануваат свесни дека чипираните идиоти и нивната кокошкарска елита ги заебавале во рамките на своите користољубиви идеали.
Бугарите ќе влезат во Уставот, Македонија ќе влезе во Европската унија, патриотските птички ќе умрат пеејќи, без гракање ко досега, пеејќи…
Треба да се каже дека во целата операција, не останаа без ништо.
Сепак.
Не е мала сатисфакција сознанието дека успеале два милиони народ, цела една држава и македонската нација, посебно, да ги заебаваат толку години, да им поарчат златно време, енергија и ресурси.
И шанси.
Скотови.
Текстот е личен став на Авторот.