Русија го прослави својот главен празник „Денот на победата“ и се подготвува за суровите воени рутини, ракетирање и гранатирање цивилни цели, уништување на критичната инфраструктура и убиства на цивили, единственото што сега сеуште е во можност да го прави, откако на бојното поле одамна не и цветаат рози ( или поточно, и венеат). И се разбира, сето тоа со жестока пропаганда и дезинформации кои имаат успех само уште пред домашната јавност (и некои тврдокорни рашисти, претежно распоредени на југоистокот на Западен Балкан), која Кремљ ја држи во информациски мрак.
Укринформ ги пренесува главните руски лажни и пропагандни наративи за 9 мај кои ги собра Центарот за стратешки комуникации и информациска безбедност.
Главното церемонијално оружје на воената парада во Москва на „втората најсилна армија во светот“ во 21 век е – пушка против дрон
На 9 мај Путин одржа уште еден „победнички“ говор, кој (како и сите предходни години) не содржеше никакви сензации, освен ако не се земе предвид дека минатата година имаше многу предвидувања за мобилизација.
Говорот беше најкраткиот во последните негови обраќања запамтени досега. Ако пред една година говорот на Путин содржеше 957 зборови, овој пат беа 774. Но во нив тој ја стави содржината од сите негови предходни „победнички говори“: за „заканата од заживување на неонацизмот“ (2021), за „борба против тероризмот“ (2002-2005 и 2016) и „…екстремизам“ (2006-2007), за „надворешно мешање“ (2012-2013), за „обиди за создавање униполарен свет“ (2015), за „Извртување на историската вистина“ (2019).
Она што беше впечатливо на воената парада е целосното отсуство на модерните, „супермоќни“ руски тенкови. Имаше само еден, и тоа беше современик на Т-34 од Втората светска војна. Ниту парадната Армата не беше пуштена. Не е ни чудо, со оглед на тоа што повеќето тенкови веќе се уништени.
Впрочем, главното оружје на парадата во 2023 година беа пушките против дронови во рацете на руската гарда.
Тие станаа главен симбол не само на парадата, туку и на сите достигнувања на таканареченото „СВО“.
Што се однесува до „големата победа“ и „славните ветерани“, тие одамна станаа обична конструкција што Путин цинично ја врзува со списокот на неговите гореспоменати наративи, чие значење сега е сведено на: „Украинците се заложници на пучот предводен од деградирачкиот Запад, кој со свои раце водат војна против Русија“. Со други зборови, и овде не се појави ништо ново.
Освен болниот белоруски диктатор Лукашенко, кој Путин нареди да го донесат во Москва. Пристигнал, но не можел сам да се движи, не кажал ниту збор и веднаш бил вратен во Минск во придружба на брза помош. „Шемата на Лукашенко“ на Путин веќе е во етерот.
Путин стави акценти на „ветераните“ (иако го откажа маршот на „бесмртниот полк“)
На 9 мај, Путин го имаше својот вообичаен протоколарен разговор со воените ветерани. Тие наводно биле оние што седеле до него на трибините.
Всушност, како што се испостави, никој од нив не се борел против нацистите. Десно од Путин седеше 98-годишниот Јури Двоикин (со капа). Во 1942 година се пријавил во војска како волонтер, но никогаш не стигнал на фронтот. По завршувањето на училиштето за снајперисти во 1944 година, тој беше испратен во регионот Лавов како дел од НКВД за да „спроведе операции за елиминирање на националистичкото подземје во Западна Украина“.
„Го расчистувавме целиот регион од националисти, ги фаќавме во шумите и напуштените фарми“, се сеќава самиот Двоикин.
Лево од Путин беше Генадиј Зајцев (во капа). Роден е 1934 година и поради возраста не можел да учествува во таа војна. Дури во 1953 година бил повикан на воена служба, по што останал во војска, а во 1959 година почнал да служи во КГБ.
Во 1968 година учествувал во инвазијата на Чехословачка. Под негово раководство беше запленета зградата на Министерството за внатрешни работи во Прага.
Се разбира, појавата на овие „воени ветерани“ не е пункција во протоколот на Путин. Ова е поставување на акценти – кои тој навистина ги смета за свои херои: казнувачот на НКВД и давителот на Прашката пролет.
„Среќниот дедо“ во говорот на Пригожин
Сите во Русија очекуваа провокации од Украина на 9 мај, но серија напади против врховниот командант на руските вооружени сили неочекувано започна од лидерот на ПВК Вагнер, Пригожин. Тој изјави дека:
– „Апсолутно ова се прави денес од највисоката воена команда за да се обезбеди колапс на линијата на фронтот.
– „ПВК на Гаспром не се способни за борба, нивните борци одбиваат да ги исполнат своите задачи поради несоодветната команда;
– „Создавањето вакви ПВК е бесцелно трошење буџетски пари“.
– „сè уште се држиме во Бахмут, но што ќе биде понатаму не се знае“.
И, во жештината на моментот ги премина сите црвени линии:
„И среќниот старец мисли дека добро му оди. А што треба да направи земјата понатаму? Што да правиме за нашите деца, внуци, иднината на Русија и како, може ли да ја добиеме војната ако случајно испадне, само претпоставувам, дека овој дедо е целосен шупак?
Впрочем, последниот „среќен дедо“ што не го допре Пригожин беше Путин. Впрочем, Шојгу и Герасимов веќе добија други (помалку нежни) карактеризации од него. Но, никој никогаш не упатил такви зборови врз „светиот“ Путин.
Зборувајќи за „среќниот дедо кој може да испадне дека е целосен шупак“, Пригожин зборуваше како личност која чувствува дека е осуден на пропаст. Тој веќе разбира дека нема да преживее, и дека ќе ја доживее судбината на Бин Ладен и Распутин. Затоа, тој сега оди до крај.
Тој дури почна да користи оксиморони: „создавањето на ПВК е бесмислено трошење буџетски пари“. Приватното не може да биде јавно, априори. Но, Русија долго време живее во континуиран идеолошки оксиморон. Ќе умре многу побрзо.
Пригожин тврдоглаво одбива да верува дека за Путин, тој сето ова време остана исклучиво готвач, командант на „топовско-месен казнен баталјон“ чие „просветлување“ е само прашање на време.
Се чини дека времето полека доаѓа. Пригожин редовно отвора „вагнерски“ гробишта низ цела Русија. Ветеното не се оствари, Бахмут не е заземен. Нема муниција. Нема ниту војска. Вооружените сили на Украина се во готовност и работат со западна прецизност. Затоа, Пригожин може да се разбере. Но, не и да му се прости.
Окупаторите се повеќе се плашат од подземјето
З-ресурси (да не зборуваме за официјалните медиуми) го игнорираа „дедовскиот“ говор на Пригожин. Тие не се толку лојални. Дури и оние кои се поврзани со Вагнер. На пример, на 9 мај, телеграм каналот СИВА ЗОНА се ограничи на објавување на сликата „Апотеоза на војната“ од Василиј Верешчагин со светиот потпис: „Посветено на сите големи освојувачи – минато, сегашност и иднина“.
Наместо тоа, сите ја пренесоа изјавата на Пригожин дека вооружените сили на Украина, наводно, со HIMARS MLRS го погодиле Первомаиск, каде што биле заробени украинските војници.
Самиот Пригожин веднаш ја отфрли својата изјава, велејќи дека никој од затворениците или Вагнерците не е повреден, иако на почетокот сè личеше на повторување на трагедијата што се случи ноќта меѓу 28 и 29 јули.
Но, во оваа приказна, покрај обидот за провокација, симптоматично е што трипартитната заедница веднаш почна да разговара на тема „некој ни ги пријавува координатите на нашите штабови, магацини, сервиси“.
Русите се исплашени не само од ХИМАРС (што одамна не е тајна), туку и од тоа што веќе се познати сите нивни движења и локации. И преку разузнавањето и локалното подземје. Овој страв некогаш го имаа нацистите, а сега го имаат и рашистите. И тоа не е неосновано.
За тоа сведочат и други личности од оваа московска парада. На него присуствуваа најмал број војници од 2008 година.
Парадните формации на неколку воени единици кои беа претставени минатата година не излегоа на платото пред Црвениот плоштад. Меѓу нив: 4-та гардиска тенковска дивизија на Кантемирив, 2-та гардиска моторизирана пешадиска дивизија на Таман, 27-та одделна гарда моторизирана пешадиска бригада на Севастопол, 45-та одделна инженерска бригада и други единици. Јасно е каде се. Јасно е и што ќе се случи со нивните остатоци во Украина.
Затоа, веќе се поставува сосема разумното прашање: кој ќе маршира на следната парада во Москва? Доколку таа воопшто и се одржи.
Д. Мишев / Цивил Медиа
