пишува: НЕНАД ЈОВАНОВИЌ
Да се биде градоначалник на Скопје, тоа не може да биде неполитичко прашање, не може да биде тоа „јас сум независен“ кандидат, и ако ја прескокнеме (намерно) барокизацијата и груевизацијата на Скопје и Македонија, госпоѓата Арсовска не може да биде некаква веродостојност за некоја иднина на град Скопје.
Една од старите афоризми на Гручо Маркс е онаа која вели: „луѓето ќе почнат да се однесуваат разумно кога ќе ги исцрпат сите други опции“. Од независна, од „космополитика“, од најдобра менаџерка на светот, галаксијата, космосот и Млечниот пат, госпоѓата Арсовска излегува пред скопјани како најголемото разочарување.
Имено, госпоѓата Арсовска, актуелна градоначалничка на Скопје избрана е со јака доза на „груевштина“ – го „кутнаа“ Шилегов со прилично силна сплетка: се појавија еден куп „независни кандидати“ за град Скопје на локалните избори, го расцепкаа гласачкото тело на СДСМ, односно му откинаа 30.000 илјади гласови на Шелегов за да ѝ ги инкасираат на госпоѓата Арсовска. Потоа, приказната сите ја знаете, ама нема грешка да ја повториме.
За волја на вистината, знаеше и Мицкоски дека Арсовска е релативно „неизвалкана“ во политика, практично анонимна, и тоа претставуваше во некоја смисла полн погодок за ВМРО-ДПМНЕ. Од друга страна, комплетниот погодок остана празен. Односно испразнет од смисла и суштина: госпоѓата Арсовска е дрска, арогантна, несигурна и прилично лошо се однесува кон медиумите и јавноста како „за мајка“ на најголемиот град во државата. Скопје, сакале вие или не сакале, денес е најразвиена инфраструктура во целата држава. Не само што е најголем град, Скопје за останатите градови е најважната културна, образовна и економска средина.
Денес, Мицкоски, може да ја поддржува, може да се откажува од неа, сосема неважно. Реалноста, сепак, е многу по-прозаична: госпоѓата Арсовска залутала на оваа функција, ги изневери очекувањата на скопјани, тој град денес не е повеќе мотор на сите останати градови во некое „прометејско-европско“ визионерство. Дополнителен проблем е што ВМРО-ДПМНЕ нема личност или кандидат со некој „културњачки“ профил, некој што може да ги надмине тесно-партикуларните бразди на таа партија.
Е, сега, доаѓаме до клучното прашање: на што Арсовска ќе расте или ќе се смалува? Не, не се тоа парите. Се разбира дека парите се важни во оваа криза, ама парите ќе станат важни кога ќе го разрешиме основното начело: не дали Арсовска има пари или нема (овде некои пари секогаш има) – туку за што тие пари се даваат. Значи, за што се даваат пари, а не кому!
Натаму, стигнуваме до вториот, уште поголем проблем со госпоѓата Арсовска, нејзините ментори и град Скопје: дали во интелектуална, политичка и архитектонско-уметничка смисла друштвото на Арсовска е ирелевантно друштвенце, и не може да не се забележи и тоа дека тие луѓе немаат релевантни и репрезентативни политички агенди.
Нејзиниот програм за град Скопје може да се објасни и како системско укинување или маргинализирање на сè она кое го претставуваше пред неа, го вообличуваше, твореше и го водеше модернизациско-еманципаторскиот домет или потенцијал на една македонска култура ако сакате, оти Скопје не е само пожарната, градскиот превоз, бензинот, Скопје е потенцијалот на македонската култура во најширока смисла на зборот.
Ова што денес госпоѓата Арсовска го претставува во политичка, во градска, во културна смисла е ништо друго освен пигмејство, ждановизам и провинцијализам во служба на една политика која ја имавме и – фала му на бога – ја преживеавме.
На крајот, сосема логично се поставува прашањето: има ли смисла да се пишува за госпоѓата Арсовска откако веќе ги „сваривме рибите“? Арсовска, нејзиниот „градски менталитет“ и разбирање за градот е, сакале тие да признаат или не, конститутивен елемент на партијата на Мицкоски. Што би се рекло, до тамо им дофрла.
Не знам колку за овие работи е свесна самата градоначалничка, ама, брате мили, тоа е Скопје. А Скопје е град кој е и мој, без разлика што јас во тој град не спијам и не гласам; и Скопје не е штур и бесмислен идеологем. Скопје е град што треба да зрачи, да е силен, конкуренет, да ја разбира политиката (и културата) во најширока смисла.
Ништо, скопјани, навистина ми е жал. Повеќе среќа и будност во следното „извлекување“.