Катедралата „Пресвето Срце Исусово“ во Скопје, денеска, во недела беше исполнета со тивка свеченост и длабоки емоции. Украинското знаме до македонското, свети свеќи и внимателно избрана музика создадоа атмосфера на заедништво. Тоа не беше класична прослава – беше момент на достоинствено потсетување дека независноста знае да дојде со највисока цена, известува Фронтлајн.
Прва пред присутните застана амбасадорката на Украина во Северна Македонија, Лариса Дир. Со цврст тон, но со трепет во гласот, таа зборуваше за тешката борба на својот народ.
„Нашите војници држат фронтовска линија долга 1.300 километри. Украина посакува мир повеќе од кој било друг, но за тоа ни е потребна поддршка,“ порача таа.
Во своето обраќање таа не го сокри разочарувањето од агресијата на Москва, но ја истакна и надежта дека заедно со своите партнери, меѓу кои и Северна Македонија, Украина ќе ја извојува праведната битка. „Независноста е суверенитет, тоа е право на слободен избор. А тоа е она за кое ние се бориме секој ден,“ додаде амбасадорката.
Скопскиот бискуп д-р Киро Стојанов настанот го обои со духовна димензија.
„Во војната нема победници, сите се губитници,“ рече тој, потсетувајќи дека мирот не е алтернатива, туку единствена опција за човештвото. Неговите зборови беа придружени со тишина во катедралата – тишина во која секој од присутните можеше да ја почувствува тежината на војната и потребата од мир.
Своја порака упати и Александар Урбанович од Здружението на Украинците во Македонија „Лесја Украинка“. Тој зборуваше како обичен граѓанин, но и како човек кој секој ден ја чувствува болката на својата татковина. „Наместо со радост, веќе три и пол години независноста ја славиме со тажни срца. Милиони Украинци се раселени, илјадници мајки нема да ги дочекаат своите деца,“ рече тој. Урбанович искрено се заблагодари на Македонија и на европските сојузници што, како што истакна, „ѝ даваат сила на Украина да опстане“.
Свеченоста заврши со музички изведби на украинскиот уметник Игор Панченко. Композицијата „Остинато“ – со своето ритмичко повторување – звучеше како симбол на упорноста на народот кој не се предава. Аплаузот на крајот не беше бурен, туку длабок и искрен – аплауз кој повеќе личеше на молитва отколку на аплауз.
Во Скопје, далеку од фронтовите, овој ден не беше само одбележување на украинската независност. Беше сведоштво дека една мала земја како Северна Македонија може да биде голем сојузник во време на најголемата човечка неволја.
„Мирот е единствена опција,“ рече бискупот Стојанов. „И ние ќе продолжиме да се бориме за него,“ додаде амбасадорката Дир. А нивните зборови се претворија во заедничка порака: независноста е вредност што се брани со вера, љубов и отпор.
Новинар: Дестан Јонузи
Фото: Фронтлајн
