Пишува: БРАНКО ТРИЧКОВСКИ
Ѕвездан Георгиевски добил награда за животно дело.
Сакав да го поздравам за тоа што го викаат животно дело повеќе отколку за наградата, па на статусот му турив наслов: Отиде Ѕвеки во легенди!
И, замислете, драги пријатели, некои читатели почнаа да испраќаат изрази на сочувство, демек нека му е светол патот, бог да го прости и слични автоматизирани баналности.
Интересен симптом на најраширената македонска болест: луѓето имаат мислење и за текстови што не ги прочитале, а особено за текстови што ги прочитале, а не ги разбрале.
И страст да бидат присутни, да се јават дека се живи, да турат некое сочувство или критика или пофалба, што и да е,само да се регистрираат во стварноста.
Прво бев фрапиран, а потоа се скинав од смеење.
Некој ми препорача да му се извинам на Ѕвеки.
Ма, не, подобро ќе биде да се напиеме по едно пиво.
На сметка на наградата, се разбира.
Има безброј примери на извртеното македонско саморазбирање.
Дури и овој текст има такви елементи.
Мицко, да речеме, рекол дека ако самиот се фати како краде, веднаш ќе се уапси.
Еднаш успеал да се фати, ама тоа не било за кражба, туку за јајцата.
Ужас!
Многу се разочарал, паднал во депресија и почнал да го јаде голем сомнеж дека некогаш ќе успее да се фати себе си како краде.
Во една прилика му реков: Добро, Мицко, па ти, можеби, воопшто не крадеш, како мислиш да фатиш во кражба човек кој не краде. Тоа е повеќе апсурдно отколку да се надеваш дека ќе ме фатиш мене на секс со Моника Белучи. Знаеш ли дека ако како таков се фатиш можеш да одговараш за лажно обвинување на себе си и апсење на невин човек.
Не, Тричко, ми рече, јас не сум изрод, ти што мислиш?
Не, не си, така му реков и отидов да видам да не дошол некој пајак да ми ја крене колата.
Хахаха!
Ѝ препорачав на првата дама, да го претресе својот сопруг по седенката со ајковската влечуга од ешалонот на желките (погледнете го во главата), зашто досега не е регистриран човек кој седел со тоа чудовиште, а да не станал полесен за некој милион. Само мене ме има олеснето за 245.000 евра. Една третина од содржината на шишето што го фатија Унгарците, беа пари од моите акции. Грандиозна штеточина навлечена на штетите како на хероин. Штетата што може да ја направи на личности, на државата, на Обединетите нации, на светот, ја намирисува како што морското куче намирисува крв во океанот. Ништо друго не знае и не може да работи. Лигав преварант. Ќе плател казна од 50 евра. Да не сте му ги зеле!
Хахаха!
Постигната е едногласна поддршка од пратениците за законски измени со кои ќе се забрани пиротехника во затворен простор.
Прво, ме фасцинира едногласноста, второ, ме фасцинира тоа како пратениците од најголемата партија пропуштиле да забележат дека вморонската политичка пиротехника со која ја потпалуваат државата е пиротехника во затворен простор понеже истата таа несреќа од државата направи затворен простор. И, на крајот, ме израдува фактот дека пратениците воделе сметка за нивото на рестриктивноста, односно дозволиле, колку што разбрав, дека на отворен простор пиротехниката ќе биде дозволена. Што значи дека во неизвесната иднина, диско шупите ќе мораат да ги палат од надвор.
Какви се другите манифестации на македонската гениталност?
И да умреш колко можеш ќе се спасиш – рекол Максо и – умрел!
Весна сакала да го следи својот актуелен лидер, но бившиот водач на сектата, Бранко, и рекол: Весне, не се будали, никој не ти гарантира дека по смртта ќе се спасиш! Но, Весна му рекла: Шефе, смртта не донесува или овозможува спас, смртта не е валута со која се купува спасение, смртта е спас.
Каква длабока филозофичност.
Филипче повика да се продолжи со лидерски средби на кои би учествувале лидерите на најголемите партии.
Кои лидери?!
Ако не го сметам Пацика Трајанов јас друг лидер не гледам.
Тажно е колку е македонската политичка репрезентација под нивото на актуелните и историските предизвици.
Тие се шајки во телото на распнатиот Македонец.
Можам да замислам дека во главата на Венко се врти некоја благородна идеја но, лидерските средби имаат неколку маани и носат со себе неколку проблеми: прво, тие се неформална институција која излегува од политичкиот систем кој се базира на плурализам, избори, и парламентаризам, во кој владата, собранието и опозицијата имаат свои одговорности.
Можат ли лидерските средби и работните групи да понудат поинаков систем? Можат, се разбира, некој посмрдлив хибрид од актуелната оригиналност.
Хахаха!
Не сум сретнал слична пракса во други држави. Планот за реформи што го има, опозицијата ќе се обиде да го реализира кога ќе дојде на власт. Понудата до владата е бесмислена и навредлива за владата и јас мислам дека на светот нема влада и премиер кои би се согласиле да го спроведуваат опозицискиот план за реформи.
Каква и да е владата. Дури и да е како македонската – некомпетентна, интелектуално и морално боса и идејно крајно токсична, да не речам антимакедонска.
Трето, проблемот на Македонија е во тоа што во таканаречениот македонски блок тендира кон еднопартиски систем во кој сите лидери и партии ќе пропаднат на средината на железниот кревет со метална пружина. Лидерските средби во креветот ќе завршат со будење на еден лидер, кој, тоа е планот на македонската идиотска генијалност, формулиран во академски и олигархиски кругови без квадратури, ќе може да им се спротивстави на безобразните барања на клетите Албанци за рамноправност. Односно да бидат еднакви со Македонците, што за овие е еднакво на смрт. Но не смрт како кај Весна, туку смрт како вистински крај.
И тука работите стојат како кај посветата на Звеки. Крајот е во идејата за македонското национално единство не само затоа што тоа единство ќе биде во вмро во чија мисија никаде не се споменува спасот на Македонија, туку воопшто, единството е фактор кој по дефиниција и закономерно ќе ја предизвика смртта, посебно што е предизвикано и мотивирано од шиптарската опасност и борбата против неа. Македонците собрани на куп се полесна цел за уништување. Тоа што светот ќе знае дека сите се вморони, односно проста маса, ќе биде олеснителна околност за совеста на Гринпис и на другите екологисти кога ќе дојдат да го констатираат нивното исчезнување. Единството е како брана која ја сопира реката на разумот и на новите вредности, на културата, тоа е враќање во статусот на племе. Единството ќе го произведе тоа против што е замислено, значи, не спас за нацијата и државата, туку – крај!
Македонецот ми личи на капач кој до пола е лапнат од една ајкула, океанот е обоен во црвено, а тој им вика на насобраните на брегот дека со ајкулата дефинитивно ќе го решат македонското национално прашање и ќе го градат новото ненормално во водата.
Хахаха!
Знаете ли како се вика кучето!?
