пишува: БОЈАН ПЕТРЕСКИ
Македонското општество постојано доживува потреси на политичката сцена. Тие потреси често знаат да ескалираат во политичка криза, која за нашето општество воопшто не е непознат феномен. Па така, по завршувањето на локалните избори, нашата држава – Република Северна Македонија, за влакно избегна влез во уште една политичка криза. И тоа не беше случај поради најавената оставка на премиерот Заев од функцијата претседател на Владата и претседател на Социјалдемократскиот сојуз на Македонија, колку што беше поради резултатите од локалните избори.
Истовремено резултатите од локалните избори донесоа многу промени во градоначалничките фотелји, но сами по себе локалните избори донесоа и атмосфера што ја создаде опозициската ВМРО-ДПМНЕ дека токму после еуфоријата од локалната победа, време е за преземање на централната власт. Опозицијата се обиде на секој можен начин, преку договори и преговори да ја преземе власта, со формирање на ново мнозинство во Собранието на Република Северна Македонија. Иако логичен тек на настаните е да се инсистира на предвремени парламентарни избори после таква победа, тие се решија предвремените избори само да ги спомнат како опција, без да инсистираат, бидејќи пред само една година и три месеци, граѓаните јасно и недвосмислено кажаа кој треба да ја води централната политика во државата. Практично, спомнуваа предвремени избори како опција, но Бога молеа да не ги добијат.
И додека траеше целата таа неизвесност околу тоа кој има мнозинство во Собранието, на мала врата ја протнаа нивната тактика како да дојдат до 61 пратеник. Јасно беше дека целата парламентарна опозиција брои 59 пратеници и дека им требаат уште двајца. Практично, прејдоа на, за нив добро познатата тактика, а тоа е внес на унгарски пари, овој пат во Собранието кај пратениците. И повеќе од јасно му е на секој човек, кој малку од малку следи политика, дека вие за да напуштите власт и сите привилегии кои ги уживате од власта и да прејдете во опозиција, треба да се во прашање вртоглави суми на пари. Па така, тие што постојано говореа како СДСМ „купува“ пратеници, сега тие јасно покажаа и докажаа дека купувањето пратеници е својствено само и само за нив. Впрочем со целиот овој хаос што го направија, сакајќи да привлечат партија од власта на своја страна, слободно можам да кажам дека ѝ ја скроија судбината на политичката партија Беса.
Беса како политичка партија која прво беше граѓанско движење, па после тоа прерасна во политичка партија, е најголемиот губитник во целата оваа ситуација. Имено, тие пред почетокот на локалните избори, уште кога го обелоденија партискиот лидер Касами за кандидат за градоначалник на општина Тетово, останаа со тројца пратеници. Очигледно дека министерското место кое го имаше Беса, неколкуте заменици и низата директорски места, не беа доволни за да си ги задоволат сопствените апетити. Се доби впечаток како едвај да чекаа да добијат некоја нова понуда. Новата понуда што ја испорача македонската најголема опозициска партија, била толку примамлива што уште недослушната, така речено, почнаа оставките на раководните позиции кои ги имаше Беса. Впрочем, сѐ што можеше да договорат, договорија, и во јавноста излезе фотографијата, на која сите се насмеани и задоволно го најавуваат новото мнозинство. Најавеното ново мнозинство, кое за мене беше фиктивно уште од почетокот, па после се докажа со фотографијата од бланкo-листот со потписите дека, всушност, има прескокнато бројчиња.
Па така, иако навидум спремното мнозинство за рушење на Владата, на самата седница се докажа дека го нема. Токму пратеникот од Беса, Кастриот Реџепи, се реши да не присуствува на седницата и со тоа ја урна замислата на Беса дека само од нив зависи кој ќе биде власт. Па така и Беса почна да се служи со методите на закани, уцени и притисоци врз семејството, својствени за нивниот нов коалиционен партнер во опозицијата, ВМРО-ДПМНЕ. Благодарение на свеста, совеста и размислувањето на пратеникот Кастриот Реџепи, планот на Беса пропадна, па партијата остана само со двајца пратеници.
Така, во изминатиот период, сѐ побројни се гласините дека уште еден пратеник на Беса, сакал да се приклучи во актуелното мнозинство. Јасно станува дека партијата која се наметнуваше како сериозна опција кај албанскиот електорат, во рок две-три недели, остана само на еден пратеник. Големата надеж кај албанскиот електорат, полека но сигурно станува сѐ, само не надеж. Практично, во овој момент сите врати му се отворени на ДУИ, за да порасне нивното гласачко тело и да обезбедат нова победа на редовните избори во 2024-та.
Сѐ додека ова се случуваше, премиерот Заев макотрпно и максимално посветено се обидува да го зголеми мнозинството и да стави крај на ова опозициско мини „заложништво“. И да, следејќи ги паметно сите овие случувања и чекори, убеден сум дека премиерот во оставка, доследно како и многупати до сега, останува на својот збор дека мнозинството ќе расте, дека сите пратеници се добредојдени и дека на новиот претседател на СДСМ и мандатар за состав на нова Влада, ќе му остави стабилно мнозинство.
Сите права се задржани. Текстот е личен став на Авторот.