Катастрофалните загуби на Кремљ во Украина може да резултираат со колапс на Руската Федерација. Станува сè појасно дека Украина ќе победи во оваа војна и дека Кремљ се соочува со историска криза на доверба. Навистина, сега верувам дека е вистинска можност откриените слабости на Владимир Путин да се толку сериозни што можеби ќе бидеме сведоци на почетокот на крајот – не само на неговиот режим, туку и на самата Руска Федерација, пишува Бен Хоџис за лондонски Телеграф.
Оваа огромна империја која опфаќа повеќе од 120 етнички групи е на неодржлива основа, и како и познатиот цитат на Хемингвеј, нејзиниот колапс на почетокот може да биде постепен, но брзо може да стане ненадеен, насилен и неконтролиран настан. Ако не успееме да се подготвиме за оваа можност на начин на кој не успеавме да се подготвиме за распадот на Советскиот Сојуз, тоа може да внесе огромна нестабилност во нашата геополитика.
Гледам најмалку три фактори кои можат да доведат до колапс на Федерацијата. Првиот е рушењето на домашната доверба во руската армија, која традиционално е во сржта на легитимитетот на Кремљ. Нејзиното понижување во Украина сега е речиси целосно, со гордата Црноморска флота која сè уште се крие зад Крим, премногу исплашена да преземе акција против земја која нема ни морнарица.
А Русите, еднаш привлечени од понудите за плати на војската, масовно избегнуваат регрутирање знаејќи за судбината која ги чека на бојното поле. Ова го влоши непропорционалното регрутирање на етничките малцинства од Чеченија и другите народи на рабовите на Федерацијата – најлесните групи за користење како топовско месо – што предизвика поплаки што нема лесно да се заборават.
Ако некои милитантни Чеченци решат да предизвикаат нова војна за независност, каде Путин би ги наоѓал воените ресурси за да се бори со неа сега кога и посвети толку многу на Украина? Тој без сомнение ќе биде свесен дека ако таквата војна ја добијат брзо и решително Чеченците, таа може да предизвика бран слични бунтови низ Федерацијата.
Второ, штетата што ја претрпе руската економија е премногу катастрофална за да се одржи населението од 144 милиони. Загубата на енергетските пазари, која го компензира недостатокот на модерни индустрии во земјата, не може да се врати назад. Европските влади нема повторно да се потпираат на Северен тек 1, откако беа сведоци колку лесно може да се исклучи, и веќе долгорочно инвестираат во домашното снабдување со енергија.
Русија исто така се потпира на извозот на оружје, но која земја ќе биде заинтересирана да ја купи нејзината опрема или оружје сега? Таквата економска криза може да се одржи со месеци во погрешна надеж дека бизнисот еден ден ќе се врати – но дури и во Русија бунарот на стоицизмот има свои граници.
Ова нè доведува до третиот фактор, а тоа е ретката природа на населението во Русија. И покрај тоа што поседува 70 пати поголема површина од Обединетото Кралство, Федерацијата има само двојно повеќе население. Овие бројки го отежнуваат постигнувањето на граѓанската солидарност во најдобрите времиња, но сега, кога метрополата е во слаба позиција, секое чувство за национален идентитет може брзо да се влоши.
Западните санкции ќе ги принудат московските елити да направат тешки економски компромиси. Тие неизбежно ќе ги спасуваат средните класи во главниот град, кои претставуваат понепосредна закана за функционерите, на штета на малцинското население во конститутивните нации.
Гледано на овој начин, шокантно е колку малку се дискутираше за потенцијалниот крај на Руската Федерација. Сега треба да ги поставуваме тешките прашања за да не ни се појават од никаде.
На пример, како би се одвивало ова во земја која има значителни залихи на нуклеарно оружје и малку центри на моќ? Кој би ги извлекол нуклеарките? Како да избегнеме истекување на оружје и милитанти во балтичките земји? Дали е неизбежен голем внатрешен конфликт или колапсот може да се ограничи во политички контекст?
Во комбинација, овие дилеми претставуваат многу значаен предизвик за Западот. Сфатете погрешно и би можеле да се соочиме со катастрофа. Нашиот неуспех да се подготвиме за последниот руски колапс пред околу 30 години, и внатрешните немири што следеа после него, веројатно доведоа до претседателствување на Путин. Не можеме да ризикуваме да бидеме неподготвени по втор пат.
Извор: ЦивилМедиа