Пишува: ВЛАДИМИР КОЧОВСКИ
У моја фамилија сите имаат коса.
Мене почна да ми паѓа многу рано.
Тоа, нормално, го примив трагично.
У една прилика Шон Конери изјави дека тоа бил озбилен удар врз неговата машкост.
Е сеа, мене не ме погоди баш толку ама сакав дугачка коса.
На бербер чекам да ме шиша, со сите праи муабет по пола саат дур ги шиша, со мене – Како си, добар, татко ти добар е…ај наздравје…негде околу минута трае све.
Кај овие шкљоца со ножиците пола саат, па им покажува со огледало од позади…мене со четка у тил ќе ме промафта, ќе тргне чаршафот и толку.
Викам ќе му ебем матер мора да има некоја фора да ми расте коса.
Почнав да купувам секакви препарати.
Нема некој лек што излегол на пазар а ја да не сум го купил.
Купуав и лекови кои сами ги правеа некои луѓе, што све не сум стаил на глава.
Бев страшно упорен.
Еден ден отворив весник и видов реклама:” Формула 101 резултати веднаш”…ете го, тоа е тоа.
Се облакам и идам да го купам еликсирот.
По пут више се замишљав ко Жељко Бебек.
Па како проаѓам покрај берберница и му викам – Е кур сеа што ќе се шишам.
Продавницата беше сместена у стан.
Зазвонив.
Врата ми отвори човек кој љубезно ме покани да влезам.
Ја не мрднав…само стоев и гледав.
– Ајде повелете
– Ја дојдов за лекот за коса па…
– Слободно, повелете
– Шо да повелам?! Па се гледаш ли човече…ти поќелав од мене си…каков лек сакаш да ми продадеш?!”
Тоа беше мојот последен покушај.
После, случајно, ја читав автобиографијата на Агаси.
У неа тој пишува дека го изгубил финалето на Вимблдон затоа што периката почнала да му се одлепува.
Имал две можности.
Да ја извади периката и да се избрука пред цел свет.
Или намерно да греши, и да го изгуби што побргу мечот.
Е тогаш реков: Ако Агаси, Шон Конери, Брус Вилис и уште пичкематерине други, со сите пари на овој свет не нашле лек, зар мислиш дека лекот уопште и постои.
Така 92 -3 го земав бричот и реков – Ма кој му ебе матер.
Да бидам искрен, ми требаа неколку месеци додека се навикнам.
Сега не би ни сакал да имам коса, не знам што би праел со неа.
Почнав да се бричам, тоа беше девеесетите…тогаш тоа беше реткост.
Влакната растат не некои чудни и потпуно непотребни места, само таму каде што треба ги нема…кај мене.
Косата рате над уши, у уши, околу глава, паѓа само од горниот дел на главата…да е обратно може ќе се снајдев со некоја фризура.
Влакна растат под мишки потполно непотребно…ја стварно не знам што баш таму?!
Растат и на други места, непотребно, само таму каде што треба не раснат.
И ете така…од тогаш ја негувам оваа фризура.
